Mannengeheimen: ‘Ik weet sinds kort dat mijn zoon niet van mij is’

“Een hartverscheurende ontdekking, maar diep in mijn hart was het eigenlijk geen verrassing.”

Plots zwanger

“Belinda neemt wel vaker een loopje met me. Dat ze op een dag te ver zou gaan, daar kon ik op wachten. Belinda en ik leerden elkaar kennen op de mavo. Ik viel als een blok voor haar: mooie bruine krullen, lange benen, een waanzinnige lach. Echt een prachtmeid. Wonder boven wonder viel ze ook op mij, ik denk dat ze het vooral leuk vond dat ik zo rustig ben; ze is zelf nogal een wilde.

En ik droeg haar op handen, deed alles voor haar. Belinda hoefde maar een kik te geven en ik regelde het. Achteraf bekeken ben ik daar waarschijnlijk flink de mist mee ingegaan. Ze dacht dat ze alles kon maken; brave Raymond bleef toch wel bij haar. We kochten een huisje, gingen al snel trouwen. Een jaar na ons huwelijk raakte Belinda in verwachting. Ik was verbaasd. We wilden wel graag kinderen en gebruikten ook geen voorbehoedsmiddelen, maar de seks was al een tijdje ver te zoeken.

We leefden een beetje langs elkaar heen. Zij ging vaak winkelen of stappen met vriendinnen, ik had een drukke baan en in mijn vrije tijd voetbalde ik veel. Belinda was vaak te moe om nog een beetje moeite voor me te doen. Ik liet het op zijn beloop, vond het allemaal wel best. Stom natuurlijk, maar zo gaan die dingen soms nou eenmaal. En toen was ze dus ineens zwanger.

We hadden het zelfs zo weinig gedaan, dat ik me afvroeg of het wel kon. Maar die gedachte verdrong ik weer. De zwangerschap verliep zonder problemen en negen maanden later waren we de trotse ouders van Dylan. Toen ik hem in mijn armen hield, was ik meteen verliefd. Ik ging een dag minder werken om zo veel mogelijk bij hem te zijn. Ik had het niet van mezelf verwacht, maar ik bleek enorm diepgaande vadergevoelens te hebben. De maanden verstreken, Dylan werd één jaar.”

Vaderschapstest

“Tussen Belinda en mij was er inmiddels niet veel meer dan een ‘papa en mama van Dylan’- verstandhouding. Belinda wilde graag een tweede kind, maar dat zag ik echt niet zitten. Toch was onze relatie verbreken voor mij ook geen optie, want ik had geen zin in een schamele weekendrelatie met mijn zoon. Zo goed en zo kwaad als ik kon, zorgde ik ervoor dat Belinda tevreden bleef, dat ze niet zelf zou opstappen.

Ik liet alles toe: ze zocht haar oude vriendinnen weer op en ging weer nachten- lang stappen. Mij maakte het niet uit, ik bleef wel gezellig thuis met Dylan. Intussen liet de vraag of ik wel echt de verwekker van Dylan was me toch niet los. Als Dylan en ik samen waren, betrapte ik mezelf er soms op dat ik hem heel nauwkeurig bekeek. Alsof ik een aanwijzing zocht dat hij op me leek, dat hij echt van mij was.

Ik praatte er trouwens met niemand over, dat ik twijfelde aan mijn biologische vaderschap. Op een dag surfte ik wat op internet en daar stuitte ik website waar je vaderschapstest kon bestellen. Ik hoefde voor zo’n test alleen maar wat mondslijmvlies aan de binnenkant van mijn wang en die van Dylan weg te schrapen en dat kon ik dan terugsturen. Binnen een week zou ik de uitslag krijgen.

Zonder nog langer na te denken, bestelde ik de test. Ook toen ik die test deed, dacht ik niet echt na. Zelfs niet toen ik Dylans mondje open moest doen. Dit ging natuurlijk ook allemaal stiekem, maar ik was veel meer bezig met de uitslag dan met de test zelf. De week die daarop volgde, was de meest zenuwslopende van mijn op een bewijs leven.

Wat als ik niet de echte vader van Dylan zou zijn? Toen de envelop met de uitslag binnenkwam, maakte ik die met trillende handen open. Gelukkig was Belinda niet thuis op dat moment. En daar stond zwart op wit wat ik al twee jaar vreesde: Dylan was niet van mij. Ik schreeuwde, vloekte, huilde. Ik rende naar Dylans kamertje en pakte hem stevig vast. Dit kan niet, dit mag niet! Dylan begreep er natuurlijk niets van.”

Kapot

“Ik was er kapot van, maar kon geen kant op met mijn ontdekking. Ik wilde het echt aan niemand vertellen, om niet het risico te lopen dat het toch een keer bij Belinda terechtkomt. Misschien dat ze zelf niet eens weet wat ik nu weet. Hoewel ik me bijna niet kan voorstellen dat ze toen niets heeft vermoed.

Waarschijnlijk heeft ze het zo gelaten, omdat ze wist dat ze aan mij een betrouwbaarder vader heeft dan aan degene die hem heeft verwekt. Ik ben niet van plan om het onderwerp aan te kaarten. Stel je voor dat ze er een aanleiding in zou zien om samen met Dylan te vertrekken. Ik moet er niet aan denken! Dat er ergens een man rondloopt die niet weet dat hij een zoontje heeft, kan me niets schelen.

Gek genoeg ben ik ook helemaal niet kwaad op Belinda omdat ze is vreemdgegaan en dat heeft verzwegen. Het enige wat me zorgen baart, is mijn onzekere toekomst met Dylan. Als Belinda nu de man van haar leven tegen het lijf loopt. biecht ze misschien alles op en dan is het voorbij. Dan ben ik wat me het allerliefste is voorgoed kwijt.”