Mannengeheimen: ‘Ik bloedde als een rund uit dat scheurtje in mijn wenkbrauw’
Ruben (29): “Al van jongs af aan heb ik een behoorlijk kort lontje. Vooral vanaf het moment dat ik met vrienden ging stappen, kwam ik nogal eens in opstootjes terecht omdat drank mijn opvliegendheid versterkt. We voelden ons heel wat. Niemand kon ons iets maken, vooral niet omdat we vaak met zo’n grote groep op stap waren.”
“Ik zat ook vol frustraties. Er is een periode geweest dat het eens per maand raak was. Daarbij vielen soms behoorlijk rake klappen. Maar niemand heeft er - voor zover ik weet - blijvend letsel aan overgehouden. Het is een wonder dat ik toen nooit serieus met justitie in aanraking ben gekomen.”
Antoinette vs. mijn agressieve gedrag
“Sinds ik twee jaar geleden met Antoinette ben gaan samenwonen, is er veel veranderd. Ik ben een stuk rustiger geworden. Das was ook wel nodig. Antoinette ergerde zich altijd kapot aan mijn agressieve gedrag. Ze is nogal angstig aangelegd. Als er ergens een opstootje is, raakt ze meteen in paniek en probeert me weg te trekken.
Ik ontmoette Antoinette zeven jaar geleden en vond haar helemaal te gek. Omdat ik zo’n kort lontje heb, werd ik snel jaloers als andere mannen naar haar keken. Het liefst sloeg ik er meteen op los. Toen ik voor de zoveelste keer weer iemand aanvloog, was Antoinette mijn agressieve gedrag zo zat dat ze het uitmaakte. Ik kende haar toen net twee jaar. Dat vond ik verschrikkelijk. Ik heb toen mijn uiterste best gedaan om haar terug te winnen. Na drie maanden lukte dat.
Dat is maar goed ook, want anders hadden we nu nooit onze dochter Fanny gehad. Ze is net een jaar oud en is een schat van een meisje. En ik kan zeggen: ik ben de laatste jaren écht rustiger geworden. Ik doe hard mijn best om me niet op te laten naaien door anderen. Dat kan ook eigenlijk niet. Ik heb nu meer verantwoordelijkheden. Ik heb een leuke vaste baan als bedrijfsleider in een witgoedbedrijf, ik woon samen en ik ben vader.”
‘Ik bloedde als een rund uit dat scheurtje in mijn wenkbrauw’
“Vooral dat laatste heeft me geholpen, want ik besef nu wat er écht belangrijk is in het leven. Tot mijn spijt moet ik toegeven dat ik me onlangs in een kroeg toch weer door een vent heb laten opnaaien en in een gevecht terecht ben gekomen. Ik heb zelf wat klappen uitgedeeld en er ook een ontvangen. Al met al viel het nog best mee, maar ik liep wel een scheurtje in mijn wenkbrauw op en had de volgende dag een gigantisch dik oog.
Ik zat gewoon gezellig met twee vrienden aan de bar te drinken en te praten. Het was redelijk druk en één of andere eikel stond steeds met zijn elleboog in mijn rug te porren. Vroeger was ik er meteen bovenop gedoken. Deze keer heb ik hem zeker drie keer gevraagd of hij iets wilde opschuiven. Daarna was voor mij de maat vol. Ik voelde me geprovoceerd en kreeg bij wijze van spreken een waas voor mijn ogen. Ik duwde hem met volle kracht van me af en deelde een uit. Daarop sloeg zijn vriend mij vol op mijn oog.
Het ging allemaal heel snel. Mijn vrienden trokken me mee en we zijn meteen weggegaan. Ik bloedde als een rund uit dat scheurtje in mijn wenkbrauw. Het moest gehecht worden in het ziekenhuis. Mijn blouse zat ook helemaal onder het bloed. Pas later, op weg naar huis, begon ik me zorgen te maken over Antoinette. Ik zag al voor me dat ze helemaal uit haar dak zou gaan als ze zou weten dat ik, ondanks al mijn beloftes aan haar, toch weer in een gevecht terecht was gekomen.”
Smoesje om eigen bestwil
“Of dat ze weer bij me weg wilde om die reden. Dus ik moest wel een smoes bedenken. Ik heb haar verteld dat ik door een rode Toyota van mijn fiets was gereden en met mijn hoofd tegen een paal was geklapt. De auto was doorgereden, zei ik tegen haar. Ze stond erop dat ik daarvan aangifte bij de politie zou doen. Dus de volgende morgen ben ik vrolijk met mijn dikke oog naar de stad gegaan. Het politiebureau ben ik natuurlijk nooit binnen geweest. Maar dat weet Antoinette niet.
De komst van onze dochter heeft heel veel voor mij veranderd. Ik ben ook op andere vlakken minder roekeloos dan vroeger. Met het oog op Fanny moet ik er niet aan denken dat mij iets overkomt. Het feit dat ik me in probeer te houden heeft er namelijk ook mee te maken dat ik bang ben dat iemand misschien een mes of een pistool bij zich heeft. Voordat ik vader werd, stond ik daar niet eens bij stil. Zelfs in het verkeer gedraag ik me tegenwoordig beheerster. Ik denk niet dat als Antoinette de ware toedracht van mijn gescheurde wenkbrauw zou kennen, ze me zou verlaten, maar je weet het natuurlijk nooit helemaal zeker. Het zou in elk geval een gigantische ruzie opleveren. Dat is het allemaal niet waard, vind ik. Zeker niet nu ik mijn leven voor het grootste deel al heb gebeterd.”
Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair. Wil je de nieuwste Flair bestellen zonder bezorgkosten? Dat doe je dan heel gemakkelijk en snel hier.
