Mannengeheimen: ‘Ik ben verliefd op de vrouw van mijn beste vriend’
Wilfred (32): “Nu besef ik dat ik niet eerder verliefd ben geweest, want bij Anne zou ik zoiets nooit doen. Het lullige is dat ik haar niet kan vertellen wat ik voor haar voel.”
“Zo'n vijf jaar geleden leerde ik haar kennen. Ik zat op het strand met een groep vrienden toen Ruben, mijn beste vriend, kwam aanzetten met een blond meisje. 'Dit is Anne,' zei hij, het meisje met wie ik ga trouwen'. Al weken verveelde hij me met verhalen over hoe mooi, grappig en lekker Anne was. Ik vond haar eigenlijk niet zo bijzonder. Ik hoopte alleen dat ze hetzelfde voelde als Ruben, want hij neemt de liefde erg serieus. Toen zijn vorige relatie uitging, was hij er maandenlang kapot van. Gelukkig bleek Anne een blijvertje, ze kochten een huis en vorig jaar kregen ze een zoontje.”
Familiedrama
“Ruben was ontzettend gelukkig met zijn gezin en ik vond het leuk om te horen hoe hij opging in z'n nieuwe rol. Anne sprak ik niet vaak, want meestal zag ik Ruben in de kroeg of bij het voetballen. Dat veranderde toen mijn moeder overleed. Ze sukkelde al een jaar met vage buikklachten. Toen ze eindelijk naar de dokter ging, was de diagnose een doodsvonnis. Ze bleek uitgezaaide darmkanker te hebben en heeft nog een week of zes geleefd.
Na de crematie dacht ik dat ik mijn leven weer gewoon zou oppakken, maar dat lukte totaal niet. Op mijn werk was ik afwezig en maakte ik fouten, thuis kwamen de muren op me af. Dingen uit mijn jeugd waar ik nooit over had nagedacht, spookten door mijn hoofd. Waarom had mijn vader ons verlaten toen ik drie jaar was? Leefde hij nog wel? Waarom was de band met mijn moeder zo slecht? Ik probeerde er met mijn zus over te praten, maar die vond dat ik niet in het verleden moest roeren. Zij zei, daar word je alleen maar ongelukkig van.
Ik had zoveel vragen en niemand die ze voor me kon beantwoorden. Op een avond zat ik er zo doorheen, dat ik in mijn auto ben gestapt om zomaar wat te rijden. Toen ik op de weg was, besloot ik naar Ruben te gaan. Anne deed open. Ze vertelde dat hij naar een etentje van zijn werk was, maar dat ik gerust kon binnenkomen. Ze vroeg wat er was, en keek me zo indringend aan, dat ik wist dat ik niet zou wegkomen met een of ander onzinverhaal.
Ik vertelde haar waar ik mee zat. Hoe het er vroeger bij mij thuis aan toeging, hoe koud mijn moeder was, dat ik nooit een vader had gehad. Het enige wat ze deed was af en toe een vraag stellen, maar ik voelde dat ze me begreep. Toen ik vertrok, gaf ze me een knuffel. Ze zei dat ik maar moest langskomen als ik daar behoefte aan had.”
Liefde van mijn leven
“Vanaf dat moment kwam ik regelmatig bij Ruben en Anne over de vloer. Soms praatte ik met ze over mijn jeugd, maar meestal was het gewoon gezellig. Anne vroeg vaak of ik bleef eten of keken samen tv. Hoe meer tijd ik bij haar doorbracht, hoe bijzonderder haar ging vinden. Ineens viel me op dat ze erg grappig kan vertellen, hoe ze een haarlok achter haar oor duwt...
Als ik niet bij hen was, schoot regelmatig door mijn hoofd: dit moet ik aan Anne vertellen. Of: dat zou Anne leuk vinden. Eigenlijk dacht ik continu aan haar. Toen ik dat besefte, wist ik dat verliefd was. En ik stond meteen voor een dilemma: wat ging ik met de gevoelens doen? Was ze niet de vrouw van Ruben, dan zou ik werk van haar maken, maar ik kan het niet maken om het gezin van mijn beste vriend te slopen. Ik durf hem niet eens zeggen wat ik voor Anne voel.
Die verliefdheid moet gewoon ophouden. Daarom probeer ik me te richten op andere vrouwen. Het probleem is dat ze het niet halen bij Anne. Ik ben ook een tijdje niet meer bij Ruben en Anne langsgegaan, maar toen belde ze verontrust of er iets aan de hand was. Daardoor kreeg ik toch een beetje hoop dat ze ook meer voor mij voelt.
Tot Ruben een paar weken geleden vertelde dat Anne weer zwanger is. Het voelde of hij me vol in mijn maag had geraakt. Anne is gewoon niet voor mij en daar zal ik me bij moeten neerleggen. Maar hoe doe je dat als je zeker weet dat iemand de liefde van je leven is?”
