Mannengeheimen: ‘Ik ben met opzet een sukkel in het huishouden’
Boel (35): “Aan alle klusjes in het huishouden heb ik een hekel. Maar het vervelendste vind ik zonder twijfel het verschonen van het dekbedovertrek. Toen ik nog op mezelf woonde, sliep ik gerust twee maanden onder hetzelfde overtrek.”
“Pure luiheid. Sinds een half jaar wonen Angela en ik samen. Al vanaf het begin heb ik mijn onhandigheid in het huishouden enorm aangedikt.”
Betweterige vriendin
“De ergernis die mijn geklungel bij Angela opriep, heeft ertoe geleid dat ik bijna niets meer in het huishouden hoef te doen. Maar eigenlijk ben ik helemaal niet zo onhandig als ik me voordoe. Ik ben gewoon lui. Ik kan alle huishoudelijke taken prima uitvoeren, maar dat ziet Angela inmiddels heel anders en daar profiteer ik nu van. Angela is een ontzettende pietje-precies.
Naast haar lijk ik al gauw onhandig als het op huishouden aankomt. Haar secuurheid vind ik normaal gesproken een heel mooie eigenschap, behalve als ze me in huis steeds op de vingers kijkt. Angela is echt een schat van een vrouw, ik houd erg veel van haar en ik hoop dat we nog lang samen blijven. Maar haar betweterige gedrag wat ons huishouden betreft was op een gegeven moment bijna niet uit te houden.
Eigenlijk merkte ik dat pas vanaf de eerste dag dat we echt samenwoonden. Want toen we nog een lat-relatie hadden, bemoeiden we ons nooit zo met elkaars huishouden. Toen we eenmaal samenwoonden, had ze zelfs commentaar op de manier waarop ik mijn was opvouwde. In de eerste twee maanden hadden we nog geen afwasmachine. Als ik dan eens uit mezelf de afwas deed, vond ik het onzin om alles ook nog af te drogen. Dat droogt vanzelf wel.
Maar van Angela moest het dan ook meteen afgedroogd en opgeruimd worden. Prima. Maar als ze dat vond, mocht ze het wel mooi zelf doen. Dat deed ze dus ook maar. Op een gegeven moment ben ik me bewust als een extra grote klungel gaan opstellen.”
Keukenvloer blank
“Hoe meer commentaar zij op mij had, hoe onhandiger ik me gedroeg. Dat was een beetje de kont tegen de krib. Mijn redenatie was: als Angela commentaar heeft, gaat ze zich ergeren. En om dat voor te zijn en geen ruzie met me te maken, doet ze de dingen voortaan liever zelf. Mooi zo, dacht ik. Iedereen blij. Er zijn een aantal dingen die ik op een gegeven moment dus opzettelijk verkeerd ben gaan doen.
Als ik ging stofzuigen, vergat ik expres de hoekjes van de kamer. Bij het doen van de witte was heb ik er weer eens een blauwe sok tussen laten zitten. Wanneer ik de afwas deed, waste ik steeds zo wild af dat de halve keukenvloer blank stond.
Bij het schoonmaken van de badkamer ‘vergat’ ik het toilet. Ik heb ook één keer de ramen gelapt en er allemaal vuile strepen op laten zitten. Dat was volgens Angela niet zo’n succes. Inmiddels is de situatie zo: Roel is een sukkel in het huishouden en hoeft daarom niks te doen. Helemaal goed dus.
Ik realiseer me heus wel dat dit allemaal niet zo eerlijk van me is. Ik belazer de boel gewoon. Daar schaam ik me soms ook best voor. Maar die schaamte weegt niet op tegen mijn luiheid. Ik ben op zich wel voor een gelijke taakverdeling in huis. Maar ik verdien al meer geld dan Angela.
Als zij straks een verbouwing in huis wil, zal ik daar vooral financieel voor opdraaien. Daarnaast kook ik graag, vooral in het weekend maak ik vaak iets lekkers voor ons klaar.”
Net als vroeger
“Ik neem dus best wat taken op me, maar het gros van het huishouden laat ik graag aan haar over. Dit is trouwens ook hoe ik het gewend ben van vroeger. Ik kom uit een traditioneel gezin. Mijn moeder zorgde voor het huishouden en mijn vader voor het geld. Als student maakte ik er al een zooitje van in ons studentenhuis, maar dat deden alle jongens met wie ik het huis deelde.
Ik weet nog dat het er op een gegeven moment zo smerig was dat een moeder van een van mijn huisgenoten het niet meer kon aanzien en wekelijks langskwam om de keuken en de badkamer te schrobben. Ik veranderde pas toen ik ging samenwonen met mijn toenmalige vriendin, Isabelle.
Zij was een nog grotere sloddervos dan ik. Omdat zij echt helemaal niets deed, moest ik wel. Het is een van de redenen dat onze relatie bergafwaarts ging. Ik nam met tegenzin de voornaamste taken in het huishouden op me. Maar ik deed het wel gewoon in mijn tempo en op mijn manier en vooral: zonder commentaar te krijgen.
Gelukkig heb ik nu in Angela een vriendin die denkt dat ze alles in het huishouden beter kan dan ik. En dat laat ik ook graag zo. Want ik heb echt geen zin om mijn handen uit de mouwen te steken. Inmiddels hebben we een werkster. Zij komt eens in de twee weken. Maar ook dan blijven er nog genoeg dagelijkse klusjes over waar ik geen zin in heb.”