Mannengeheimen: ‘Ik ben maar met 5 vrouwen naar bed geweest, maar dat hoeven zij niet te weten’

Machogedrag

Even snel iets afspreken is toch lastig als je ver bij elkaar vandaan woont. Als we dan afspreken om iets te gaan drinken, moest ik meestal bij een van hen blijven slapen en daar had ik niet altijd zin in. Daarnaast kreeg ik het ook te druk met mijn werk.

Maar het belangrijkste was misschien nog wel dat ik hier nieuwe vrienden begon te krijgen. Het is best lastig om na je studietijd een nieuwe vriendengroep op te bouwen in een vreemde stad. Toen ik langzaam maar zeker begon door te dringen tot een al bestaande vriendengroep, heb ik me qua vrouwen veel heldhaftiger voorgedaan dan ik in werkelijkheid ben. Ik deed alsof ik op dat gebied net zo bedreven en succesvol ben geweest als zij.

Doordat ik zogenaamd op dat vlak een van hen was, verliep mijn acceptatie binnen die groep net iets vlotter. Inderdaad, typisch machogedrag. Op een gegeven moment was er tijdens een kroeggesprek een soort rondvraag: met hoe veel vrouwen was iedereen naar bed geweest?

Gelukkig was ik niet als eerste aan de beurt. Ik heb gewoon het gemiddelde van die anderen genoemd. Daardoor kwam ik uit op ‘rond de dertig’ vrouwen. Ik verontschuldigde me meteen door nog te zeggen: ‘Maar hé, ik heb ook vier jaar een vaste vriendin gehad!’

Expectations vs reality

In werkelijkheid ben ik maar met vijf vrouwen naar bed geweest. Maar dat hoeven zij niet te weten. Ik vraag me zelfs af of het aantal van vijftig vrouwen, zoals een van die vrienden beweerde, wel klopt. Ik neem het allemaal met een korrel zout. Het maakt me ook niet zo veel uit. Al die verhalen zijn namelijk wel erg vermakelijk.

Ik zie het gewoon als iets wat hoort bij het sfeertje van ‘mannen onder elkaar’. Ik heb ook verschillende ‘eigen’ veroveringsverhalen verteld die ik ooit van anderen heb gehoord. Aanvankelijk voelde ik me daar niet lekker over, omdat het niet mijn gewoonte is om te liegen. Maar ach, je moet er gewoon de humor van inzien.

Volgens mij dikken de meeste mannen hun veroveringsverhalen aan. Uiteindelijk blijven de meeste van ons toch net kleine jongetjes die stoer doen tegenover elkaar. Vroeger begreep ik dat principe niet zo goed. Tegenwoordig doe ik er gewoon lekker aan mee.

Aanzien

Mijn geloofwaardigheid werd drie jaar geleden versterkt toen ik via mijn zwager met zijn nichtje Isabelle in contact kwam. Inmiddels wonen we een jaar samen en ik ben nog steeds stapelgek op haar. Ik had nooit durven dromen dat ik zo’n ontzettend mooie vrouw zou kunnen krijgen.

Toen ik haar aan mijn vrienden voorstelde, maakte dat zichtbaar indruk. Met een mooie vrouw aan je zijde stijg je op de een of andere manier in aanzien bij veel mannen. De schoonheid van Isabelle bevestigde in hun ogen natuurlijk ook mijn verhalen.

In werkelijkheid heb ik dus niet veel klaargespeeld bij vrouwen. Tijdens mijn studententijd had ik af en toe wel eens iets met een meisje, maar op de middelbare school was het echt hopeloos. Ik werd door de populaire meiden en jongens als een sukkeltje gezien.

Behalve dat ik absoluut niet volgens de laatste mode gekleed was hielp het ook niet dat ik behoorlijk tenger en verlegen was. Wat betreft mijn zelfvertrouwen scheelde het dan ook een hoop dat ik aan het einde van mijn studietijd een vaste bezoeker van de sportschool werd.

Onlangs heb ik over mijn grootspraak naar mijn vrienden toe wel iets losgelaten aan Isabelle. Zij vond het vooral raar en begreep er niets van. Gelukkig heb ik haar duidelijk kunnen maken dat mannen onderling soms nu eenmaal zo tegen elkaar doen.

Wonder boven wonder

Ze moest er maar gewoon niet te zwaar aan tillen. Volgens mij snapt ze het nog steeds niet helemaal, maar ze houdt er wel haar mond over tegen de jongens. Als ze zouden horen dat Isabelle pas de vijfde is waarmee ik naar bed ben geweest, zullen ze vast wel mijn vrienden blijven, maar het zou ook een afgang zijn.

Overigens zijn mijn vrienden geen échte macho’s, hoor. We kunnen ook erg open en eerlijke gesprekken voeren, waarin we ons kwetsbaar opstellen. Ook over vrouwen en problemen die we in onze huidige relaties tegenkomen. Het zijn allemaal gezellige, veelal bezette kerels met grote monden en kleine hartjes.

Dat Isabelle zo’n aantrekkelijke vrouw is, zie ik zelf soms nog steeds als een soort wonder. Zo’n mooie vrouw die dan voor mij gaat! Ik dacht vroeger altijd dat mooie vrouwen niet van verlegen types hielden. Ook dacht ik altijd: als je dan zo’n mooie vriendin hebt, heb je die nooit alleen. Er zijn altijd andere kapers op de kust.

Maar het fijne van Isabelle is dat ze helemaal niet op stoere lefgozers valt. En dat zijn toch meestal de types die op vrouwen zoals Isabelle afstappen. Van die types zoals ik mezelf tegenover mijn eigen vrienden voor doe. Ja, ik zie daar de ironie natuurlijk wel van in. Lachen toch!”