Mannengeheimen: ‘Eigenlijk weet ik zelf sinds mijn achttiende dat ik niet op vrouwen val’

“Pas vijf jaar geleden ben ik bij mijn familie uit de kast gekomen.”

Twee vriendengroepen

“Daar heb ik heel lang tegenaan gehikt. Maar aan anderen heb ik het niet verteld. Op mijn werk weet ook niemand het. Ik heb nu twee vriendengroepen: mijn homovrienden en een groep heteroseksuele vrienden met wie ik al zo’n tien jaar omga. Die twee groepen houd ik strikt gescheiden. Mijn heteroseksuele vrienden weten dus nog steeds niet dat ik homo ben. Dat wil ik voorlopig zo houden.

De zomer voordat ik uit de kast kwam, ben ik via internet met een man in contact gekomen. We hebben een keer afgesproken en hebben toen ook seks gehad. Dat was voor mij de allereerste keer. Ik vond het op zich wel spannend, maar meer dan dat was het niet. Het bleef ook bij die ene afspraak. Die ervaring was voor mij wel een bevestiging dat ik inderdaad homoseksueel ben. Ik ben wat ik ben, maar ik had er zelf moreel gezien problemen mee. Ik vond het niet normaal.

Omdat ik het er erg moeilijk mee had - ook met hoe ik het aan anderen moest vertellen - heb ik me na die zomer aangemeld bij een praatgroep. Het was erg fijn om daar met lotgenoten te kunnen praten. Door die gesprekken heb ik mijn gevoelens over mijn geaardheid makkelijker een plek kunnen geven.

Ik heb er veel aan gehad. Via die praatgroep ben ik in contact gekomen met een aantal leuke mannen met wie ik sindsdien af en toe uitga, bijvoorbeeld naar homobars. Toch voel ik me op die typische homoplekken nooit helemaal op mijn gemak. Dat overduidelijke versier en geflirt is niet zo aan mij besteed. Misschien ben ik gewoon niet heel erg seksueel ingesteld.”

Positieve reacties

“Wat betreft het uit de kast komen, kreeg ik bij die praatgroep de tip om het als eerste te zeggen tegen de persoon van wie ik de negatiefste reactie verwacht. Dat was mijn oudste broer. Hij heeft altijd veel vriendinnetjes gehad en is een behoorlijke rokkenjager.

We hebben nooit heel intensief contact. Dat ligt er voornamelijk aan dat we erg verschillen en andere interesses hebben. Het was kerst en mijn broer en ik gingen samen even met de auto weg om sigaretten te halen. In de auto begon ik erover dat ik hem iets wilde vertellen. Toen het hoge woord eruit was, reageerde hij met: ‘Nou en?’.

Op dat moment viel er zo’n enorme last van mijn schouders. Mijn broer keek er totaal niet van op en accepteerde het meteen. We hebben er zelfs nog een fijn gesprek over gehad. Ik had niet verwacht dat hij zo luchtig zou reageren. Daarna was het eigenlijk om het aan de rest van de familie te vertellen. Iedereen reageerde positief. Ontzettend fijn.

En toch heb ik het niet aan mijn vrienden verteld. Nog steeds niet. Ik kan niet precies uitleggen waarom. Misschien ben ik toch bang dat ze daarna op een andere manier met me omgaan. Ik ben vroeger op de middelbare school namelijk vrij veel gepest. Ik was echt een buitenbeentje.

Pas tijdens mijn studie leerde ik de mensen kennen met wie ik nu nog steeds omga. Het feit dat ik eigenlijk maar half uit de kast ben gekomen, wijt ik voor het grootste gedeelte aan de onzekerheid die in mij zit. Ik heb toch steeds angst om anders dan anderen te worden gezien. Hoe je het ook wendt of keert: als homo ben je in normale dagelijkse situaties toch in de minderheid. Ik ben bang dat ik dan ook zo behandeld zal worden.”

Consequenties

“Mijn hetero vriendengroep bestaat zowel uit mannen als uit vrouwen. Ik weet niet of zij het onderling wel eens over mijn seksuele geaardheid hebben gehad. Het zal ze natuurlijk wel zijn opgevallen dat ik nooit vriendinnetjes heb. Mijn broer zei onlangs ook al dat hij het een beetje raar vindt dat ik het niet aan mijn vrienden heb verteld.

Zelfs niet aan mijn beste vriend. Van hem heb ik ook een tijd gedacht dat hij misschien homo was, omdat hij jarenlang geen vriendin had. Maar hij woont inmiddels samen met een vrouw. Ik ben gewoon bang dat het consequenties voor de vriendschap heeft als ik voor mijn geaardheid uitkom.

Daarnaast zie ik het nut er niet van in. Het gescheiden houden van mijn twee vriendengroepen is geen enkel punt. Als ik mijn verjaardag bijvoorbeeld thuis vier, nodig ik alleen mijn heterovrienden uit. Dan ga ik daarna wel een keer met die andere vrienden wat drinken.

Tja, en als ik ooit een relatie met een man krijg, zal ik natuurlijk wel met de billen bloot moeten. Maar zover is het nog lang niet. Ik ben nog nooit zo verliefd op een persoon geweest dat ik er een relatie mee zou willen. Eigenlijk zit ik er ook niet op te wachten. In mijn eentje ben ik ook gelukkig. Het lijkt me ontzettend moeilijk om mijn leven op een andere manier in te moeten delen dan ik nu doe. Natuurlijk wil ik niet mijn hele leven lang alleen blijven. Maar zoals het nu is, vind ik het voorlopig meer dan prima.”