Marije: 'Ik moet altijd eerst drie keer slikken voordat ik mijn kleren durf uit te trekken'

Bloot

Zo’n twee keer per jaar ga ik met Franklin naar de sauna. Ik vind het heerlijk om even verplicht te moeten relaxen. Dat je niets anders te doen hebt dan badderen en eten. Je telefoon laat je achter in je kluis, dus afleiding is er niet. Het zijn momenten dat we weer even tijd voor elkaar hebben.

Laatst vertelde ik dat aan een vriendin toen we op het schoolplein op onze kinderen stonden te wachten. Ze was vol verbazing: ga – jij – bloot? Net iets te hard natuurlijk. Ik wil dan het liefst heel stoer zeggen dat bloot lopen mij makkelijk afgaat, maar de waarheid is dat het elke keer weer een drempel is waar ik overheen moet.

In de sauna kun je twee soorten mensen onderscheiden: de comfortabele blootlopers die het liefst het hele terrein doorkruisen met een handdoek nonchalant over de schouder gegooid en de niet-comfortabele die altijd kijken hoe ze hun badjas zo dicht mogelijk bij de saunadeur kunnen hangen. Die ietwat schichtig om zich heen kijken voordat ze in de sauna hun handdoekje laten zakken.

Lees ook: Marije: ‘Zijn vriend was erbij en voor ik het wist had ik een hand in mijn broek’

Onbewust zoeken

Ik behoor tot de laatste groep. Bij binnenkomst zoek ik altijd onbewust naar de kleedhokjes. Die er natuurlijk niet zijn, waarop ik eerst drie keer moet slikken voordat ik mijn kleren durf uit te trekken. Met jaloezie kijk ik dan naar al die mensen die vrolijk keuvelend totaal op hun gemak zitten te zijn. Mensen van alle leeftijden en met alle lichaamsvormen. Mooi vind ik dat. Toch went uiteindelijk ook bij mij het bloot zijn en voel ik me na afloop ontzettend relaxed. Dat is waarom ik elke keer terugkom.

Toen ik vorige week werd uitgenodigd om de nieuw suite van Thermae 2000 te testen, had ik er dan ook enorm zin in. Totdat de receptioniste vertelde dat er een badkleding en een niet-badkleding deel was en dat je tussendoor heen en weer kon pendelen. Ze liet het tussen neus en lippen vallen, alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Paniek

Ze moet de paniek op mijn gezicht hebben gezien, want klantgericht als ze was, trok ze een plattegrond uit de la en liet zien wat wel met badkleding was en wat niet. Het werd er voor mij alleen maar ingewikkelder op en in mijn hoofd kreeg ik al visioenen van bloot zijn in de verkeerde ruimte. “Hangen er dan bordjes?” piepte ik. De receptioniste moest lachen: “Haha ja, heel groot.” Ze maakte een gebaar alsof ze een denkbeeldige tekst in de lucht met haar vinger volgde. “Doe hier uw kleren uit.” Ik denk dat ze niet doorhad dat ik geen grapje maakte.

Uiteindelijk heb ik me natuurlijk druk gemaakt om niets. Het saunadeel was te bereiken via een kleedruimte waar badkleding- en niet-badkledingmensen vrolijk langs elkaar bewogen. Hetzelfde gold voor de eetgelegenheden. Iedereen totaal op z’n gemak. Ook dat went dus.

Marije Veerman (39) woont met Franklin (38), zoon Kyano (13) en dochter Liv (10) in Purmerend.

Deze column komt uit afkomstig uit Flair 24-2022. Deze ligt van 8 t/m 14 juni in de (online) schappen.