PREMIUM
Experts leggen uit: waarom mag je het geslacht van je kind niet bepalen?
Natuurlijk hoop je op een gezond kind, maar veel aanstaande ouders hebben stiekem toch een voorkeur voor een jongen of meisje. En het wordt steeds populairder om daar iets aan te doen.
In Amerika hebben ze er zelfs een mooie term voor: family balancing.
Controlfreak XXL
Wie echt een sterke wens heeft - of een controlfreak XXL is - én een vette bankrekening heeft, kan het zekere voor het onzekere nemen. Alleen moet je daarvoor wel naar het buitenland, want in Nederland is de sekse van je baby op bestelling bij wet verboden.
Maar in landen als Rusland, Mexico en Cyprus is het helemaal niet illegaal, of abnormaal. In Amerika hebben ze er zelfs een mooie term voor: family balancing. Het staat Nederlanders wel vrij om deze IVF-behandeling met het gewenste sekse-embryo in het buitenland te laten doen. Dan doe je alle bloedtests en het voortraject in Nederland en vlieg je alleen op en neer voor de punctie en terugplaatsing. Met als gevolg (als het goed gaat) dat het stel in kwestie de sekse in de wieg krijgt die ze hebben ‘besteld’. Papa blij, mama blij en allemaal verbaasd kijken tijdens de gender reveal.
Een paar weken terug kopte Het Laatste Nieuws ‘Ik moest en zou een meisje krijgen’ bij een verhaal over hoe een stel na twee jongens de zekerheid wilde hebben voor een dochter. Zij kozen voor een behandeling in de VS en hebben nu hun felbegeerde dochter tegen de kosten van ‘een kleine auto’. De moeder had geen moment spijt van haar keuze, vertelde ze, maar wilde voor het verhaal niet herkenbaar in beeld. Ook al kiezen steeds meer stellen (met geld) voor deze route, er rust duidelijk een taboe op. En uiteindelijk hoeft de sekse van je baby niets te zeggen over het gender van je baby.
‘Alleen met een heel goede medische reden wordt naar het geslacht gekeken’
Jolijn Huisman, fertiliteitsarts bij het Diakonessenhuis
“In Nederland is het voor gezonde stellen niet mogelijk om het geslacht te laten bepalen bij een terugplaatsing van een embryo. Als er – ernstige - erfelijke ziektes voorkomen in de familie wordt er soms gebruikgemaakt van een pre-implantatie genetische test. Hiermee kunnen ze embryo’s onderzoeken op deze afwijkingen. In enkele gevallen dat een ziekte alleen overdraagbaar is op jongetjes, wordt er naar het geslacht gekeken. Maar dit wordt dus niet primair gedaan om het geslacht te bepalen. Daar moet een heel goede medische reden voor zijn. In mijn vijf jaar als arts heb ik twee keer de vraag gekregen van mensen met een kinderwens. Ik denk dat het een gevoelig onderwerp is. Mensen zijn allang blij dat ze in verwachting zijn en al helemaal om een gezond kind te krijgen. Geslacht doet er dan niet toe.”
‘Ik denk niet dat het verbod in Nederland standhoudt’
Bert van Delen, oprichter van de Genderkliniek
“Wij vragen ons al jaren af waarom het verboden is in Nederland. Het psychische aspect waar mensen onder kunnen lijden omdat ze het gevoel hebben dat hun gezin niet compleet is, wordt enorm onderschat. Als mensen bij ons komen, kijken we eerst of ze in aanmerking komen. Als er geen beperkingen zijn voor het ondergaan van IVF, wordt pas bij de kliniek in het buitenland een behandelplan opgesteld. Op dag elf van de cyclus vliegen de vrouwen dan naar het buitenland en zeven à tien dagen later vliegen ze terug en is de poging hopelijk geslaagd. De prijs voor deze behandeling in Amerika is 22.000 dollar, in Cyprus 7.500 euro. Daar komen nog een kleine 2000 euro aan medicijnkosten bij. Momenteel behandelen wij vier- à vijfhonderd stellen per jaar. We zien ook vaak dat mensen terugkomen voor een tweede. In andere landen is het niet verboden, maar normaal. Als ik mijn Amerikaanse buurvrouw vertel hoe er in ons land over genderbepaling wordt gedacht, valt haar mond open. Ik denk ook niet dat het verbod in Nederland standhoudt. Maar tot het zover is, kunnen mensen met deze wens bij ons terecht.”
‘Ik merk dat mensen niet begrijpen dat ik een voorkeur had’
Eva Groeneveld, moeder van twee dochters en een zoon
“Ik heb al twee meiden en wilde graag nog een keer een dochter, omdat ik zo heb genoten van alle meidendingen. Zoals de haartjes mooi maken en de nageltjes lakken. Toen ik bij mijn volgende zwangerschap hoorde dat ik een jongen kreeg, was ik echt even teleurgesteld. Dat gevoel maakte snel plaats voor blijdschap, maar als ik het gender had kunnen kiezen in Nederland, had ik dat zeker gedaan. Ik merk dat mensen niet begrijpen dat ik een voorkeur had. ‘Dan houd je zeker niet van je zoontje,’ zeggen ze dan. Maar niks is minder waar. Of dat ik niet dankbaar ben voor een gezond kind. Dat heeft niks te maken met voorkeur hebben. Ik ben ervan overtuigd dat het over een aantal jaar ook in Nederland de gewoonste zaak van de wereld wordt om te kunnen kiezen voor het geslacht van je ongeboren kindje. En waarom eigenlijk niet?”
Deze reportage komt uit Flair 20-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.
