Zwangere Amber Brantsen over haar strijd tegen anorexia: 'Een bord pasta was het engste'

Eenzaamheid

Het begon toen Amber het Amsterdamse studentenleven indook. "Na college de kroeg in en daarna zó je bed in rollen. Dat leek me nou fantastisch." Helaas liep het niet zoals verwacht en viel haar studie ook nog eens tegen. "Ik kon mijn draai niet vinden en kreeg al snel een gevoel van eenzaamheid. Dat iedereen doorgaat met leven, terwijl jij voor je gevoel staat te schreeuwen en dat niemand het opmerkt", vertelt Amber.

'Ik kon mijn draai niet vinden en kreeg al snel een gevoel van eenzaamheid'

"Om je staande te houden zoek je iets. Bij een ander is dat alcohol, gamen of drugs. Bij mij was dat eten." Amber kwam een paar kilo aan, maar nam zich voor om in het voorjaar gezonder te gaan leven. Ze was inmiddels achttien geworden. Ze begon met sporten en at gezond, waardoor ze al snel weer op haar oude gewicht kwam. “Omdat ik gezonder leefde, voelde ik me natuurlijk een stuk beter. Dat wilde ik graag vasthouden".

Eetstoornis

Maar nog steeds was Amber niet gelukkig in Amsterdam en zocht ze de controle in haar eten. “Ik werd op een gegeven moment bang voor eten. Ik zag het als vergif; een bord pasta was het engste van het engste. Bizar, hè? Ik kan het me nu ook niet meer voorstellen." Na een aantal weken besloot ze om terug te gaan naar huis, om een paar weken later opgenomen te worden in een anorexiakliniek. “Ik vermijd met opzet hoeveel kilo ik op welk moment woog, omdat het anderen kan triggeren. Laten we het erop houden dat ik een flink ondergewicht had en erg zwak was.”

'Ik nam eetgestoorde trucs van andere meiden over en het ging alleen maar slechter met me'

De kliniek bleek uiteindelijk niet te helpen. “Ik nam de trucs om zo min mogelijk te eten van andere meiden over en het ging alleen maar slechter met me.” Dat zorgde ervoor dat Amber na twee maanden besloot weg te gaan en niet meer terug te komen. Een goede keus, volgens Amber. Want, "Wonder boven wonder kwam ik bij een heel goede psycholoog terecht. Voor het eerst sinds jaren had ik een gesprek van mens tot mens, in plaats van van psycholoog tot eetstoornis."

Een nieuw begin

Na een tijdje ontdekte Amber dat een doel in haar leven haar houvast zou geven. Ze begon aan een nieuwe studie en ging weer op zichzelf wonen. Zodat ze minder alleen zou zijn, kreeg ze een kitten. "Toen ik zag hoe gemakkelijk, puur vanuit instinct en zonder gedoe zij haar kattenvoer at, zette dat me aan het denken. Haar relaxedheid inspireerde me en ik besloot telkens als zij at, mee te eten."

Lees ook Beschuit met roze muisjes: Amber Brantsen in verwachting van een meisje

Inmiddels geniet de presentatrice weer van eten en is ze niet meer bezig met haar lichaam. “Ik ben nu zwanger en krijg net een buikje. Daar kan ik alleen maar van genieten. Ik draag ‘m met trots.” Nu ze bekend is, is het voor Amber belangrijk om ook de zwaardere periodes uit haar leven bespreekbaar te maken. “Ik merkte dat ik dat telkens ontweek in interviews omdat er zo’n taboe op ligt. Het voelde als een geheim dat ik bij me droeg. Hoe spannend het ook was, het leek me goed om erover te gaan praten.”

Levensbedreigende ziekte

Amber raadt mensen aan om het onderwerp bespreekbaar te maken. "Zoek hulp", zegt ze. "Ik heb zolang gedacht dat ik mezelf wel zou redden, maar ik werkte mezelf daarmee alleen maar verder de vernieling in." Dat Amber zo open is geweest over haar eetstoornis, heeft duidelijk effect gehad. Ze heeft al vele dankbare reacties gekregen van vrouwen die het fijn vinden dat ze haar verhaal doet. "Een vrouw stuurde me een foto uit een wachtkamer met daarbij: 'Door jouw verhaal heb ik toch de telefoon gepakt en een intake ingepland.' Nou, dat vond ik zó bijzonder. Eigenlijk is het nu al geslaagd."

Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.

Bron: Linda.nl, AD.nl | Beeld: Brunopress