'Tina Turner Musical'-ster Nyassa Alberta: ‘Ik ging voor 6 maanden, maar ben 13 jaar gebleven'

Kreeg je muziek van huis uit mee?

"Mijn moeder zong in een koor en mijn vader speelde in een band. Thuis stond er altijd muziek op, van Bob Marley tot Whitney Houston. Ik zong alles mee. Als er muziek op de televisie was, ging ik met mijn neus bijna tegen het glas aan staan, omdat ik alles wilde nadoen. Tijdens het afwassen waren mijn broer, zus en ik ook altijd aan het zingen."

Dat je die kant op zou gaan was dus niet heel verrassend voor je ouders?

"Van mijn vader weet ik dat niet. Ik heb lang geen contact gehad, pas later is dat hersteld, toen ik al in musicals speelde. Of het voor mijn moeder een verrassing was, weet ik eigenlijk niet. Mijn moeder zei altijd ‘je moet je hart volgen’, maar toen ik zei dat ik naar die musicalopleiding ging, had ze zoiets van: misschien moet je toch maar gewoon studeren. Ik begreep dat wel, ze heeft me willen behoeden voor de onzekerheid van het theatervak. Zelf werkte ze in het onderwijs en later als ambtenaar bij de provincie. Ze wilde, en zorgde ervoor, dat wij konden doen wat we wilden doen. Uiteindelijk vond ze het prima dat ik naar die opleiding ging. Ik was er zo van overtuigd, dat ze ook wel zag dat dit was wat ik wilde."

Je bent al snel naar Duitsland gegaan om daar te werken, waarom was dat?

"Op school werd gezegd dat er in Duitsland veel werk was. Ik speelde al twee jaar in The Lion King in Nederland toen ik eind 2006 in de Duitse Lion King iemand kon vervangen die geblesseerd was. Het zou voor zes maanden zijn, ik ben dertien jaar gebleven. Los van het werk is Duitsland voor mij ook goed geweest om uit het hokje ‘danseres’ te komen. Als je in Nederland danst, word je ook als danseres gezien. Ik speelde in het ensemble en als er dan gezongen moest worden, waren mensen verbaasd dat ik dat ook kon. In Duitsland werd ik aangenomen als zangeres en kon ik uit dat hokje stappen. Dat was heel fijn en goed, want daardoor is mijn carrière een heel andere richting opgegaan. Ik heb in Duitsland prachtige hoofdrollen kunnen spelen. Toen ik weer naar Nederland kon komen om de hoofdrol te spelen in Tina - De Tina Turner Musical was voor mij de cirkel rond. En ik was ook blij dat ik weer in Nederland ging werken. Ik had het naar mijn zin in Duitsland, maar was ook toe aan verandering."

Bij de Duitse première heb je Tina Turner ontmoet, hoe was dat?

"Ik heb haar even kunnen zien en met haar kunnen praten en we zijn samen op de foto gegaan. Ik was starstruck, en dat heb ik niet snel. Ik was erg onder de indruk van haar. Misschien ook wel omdat ik haar speel en zij het allemaal echt heeft meegemaakt. Ik kan niet anders dan respect voor haar hebben en de rol ook met respect benaderen en spelen."

Leer je ook iets over jezelf door het spelen van zo’n rol?

"Nou en of. Dat er nog zo veel meer in me zit en dat ik zo veel sterker ben dan ik in eerste instantie dacht. Toen ik de rol in Duitsland kreeg, was ik heel blij, maar ik dacht ook: hoe ga ik dat doen? Ik zag die rol als een berg en moest aan de top van die berg zien te komen. Hoe ging ik dat in godsnaam doen? Ik wist niet zeker of ik dat ging redden. De rol komt met hoge verwachtingen, van het publiek en van mezelf. Ik legde de lat dan ook behoorlijk hoog voor mezelf. En dan is het een kwestie van jezelf bij de kladden pakken en zeggen: oké, ik kom bij die top. Ik weet nog niet hoe, maar het komt goed, ik ga dit doen. Dat is echt een proces geweest. Ik deed het stap voor stap. Naar de liedjes luisteren, ze gaan zingen, danspassen erbij: dat was voor mij de enige manier."

Lees ook Zangeres en musicalster Esmée Dekker vond liefde in coronatijd: ‘Ik was eigenlijk even klaar met mannen’

Herken je iets in haar verhaal?

"Tina bleef doorgaan, zonder excuses om iets niet te doen. Haar huidskleur is voor haar nooit een excuus geweest. Zij wilde gewoon haar ding doen en daar ging ze voor. Dat is iets wat ik meeneem. Ik wil ook niet dat mensen mijn huidskleur als excuus kunnen gebruiken. Heel vaak worden bepaalde rollen altijd wit gecast. Maar voor fictieve verhalen is dat helemaal niet nodig. Het ligt voor de hand dat Tina Turner door een zwarte vrouw wordt gespeeld en dat een rol als Beethoven door een witte man wordt gespeeld, maar voor een fictief verhaal als Mamma Mia! kan die diversiteit wel. We hebben nog een lange weg te gaan, maar de eerste stappen worden eindelijk gezet. Ook als het gaat om grapjes die over mijn huidskleur gaan en die niet kunnen. Soms denken mensen: ik maak even een leuk grapje. Ik was geneigd om dat weg te lachen, maar nu denk ik: dat hoeft niet meer. Het is goed geweest."

Lees het volledige interview met Nyassa Alberta in Flair 32-2021 , deze ligt vanaf 11 augustus in de winkels. Wil je ‘m liever laten bezorgen? Bestellen (of nabestellen) kan hier.

Tekst: Saskia Smith | Fotografie: Yara Brouwer