Actrice en presentatrice Saar Koningsberger (34) is geen pleaser meer: 'Ik was vroeger pas blij als iedereen blij was'

Aan het eind van het interview vertelt ze dat ze sinds een paar weken golft. Als kind heeft ze wat lessen gehad, ze vond er toen niks aan, maar nu, na een jaar soul searching brengt het haar de rust die ze nodig heeft. Daarmee bedoelt ze niet dat golfen gezapig is – “Het is echt meer dan een beetje rondlopen en een balletje slaan” – maar dat sporten ‘haar’ tijd is. En als er iets is wat ze het afgelopen jaar heeft geleerd, is dat tijd voor jezelf nemen belangrijk is.

“Voor mij is sporten een mega uitlaatklep, maar ik kan er ook in doorslaan. Ik heb een periode gehad dat ik bijna verslaafd was aan het trainen en me niet chill voelde als ik niet had gesport. Dat was niet gezond. Ik heb ook daarin balans weten te vinden. Ik sport nu een paar keer per week, waaronder golfen. Na een paar uur golfen is mijn hoofd helemaal leeg.”

Vorig jaar heb je een pauze genomen van je YouTube-kanaal en zei je in een emotionele vlog dat het je te veel was geworden. Heb je de rust gevonden die je nodig had?

“Ja, absoluut. Ik merkte dat ik vorig jaar, en of dat nu komt door mijn leeftijd, door corona, door de levensfase waarin ik zit of een combinatie van die drie, niet lekker in mijn vel zat. Had weinig energie, een kort lontje en zat, terugkijkend, tegen een burn-out aan. Ik was gewoon niet blij en dat ken ik helemaal niet van mezelf. De afgelopen jaren ben ik maar door blijven gaan. Ik startte mijn eigen YouTube-kanaal, werd moeder, startte mijn eigen bedrijf en werkte voor televisieprogramma’s zoals Vier handen op één buik. Nooit nam ik even de tijd om te reflecteren of mezelf af te vragen of dat wat ik aan het doen was me nog gelukkig maakte.

Moeder worden ging bij mij niet vanzelf. Nadat ik was gestopt met de pil, werd ontdekt dat mijn eicellen niet goed rijpen en ik geen eisprong had. Om zwanger te worden moest ik een hormoonbehandeling ondergaan. Het leven van mij en mijn vriend Martijn stond lang in het teken van injecteren en ziekenhuisbezoeken, teleurstelling, verdriet en hoop. Ik vond het lastig om positief te blijven, maar werd gelukkig na tweeënhalf jaar zwanger.

Het afgelopen coronajaar was gewoon ruk voor iedereen. Ik moest mijn nail art conceptsalon Lakwerk sluiten en zag mijn bedrijf min of meer langzaam omvallen. De salon, die ik met zakenpartner Jessica Scholten heb, is onder meer een werkplek voor freelance nagel-stylisten. Die hadden ineens geen plek meer om te werken. De mensen die vast voor ons werken hebben we doorbetaald. We vonden dat we dat risico moesten dragen, maar maakten ons daarmee wel kwetsbaar. Gelukkig is de salon weer open.

Zakelijk gezien was het dus een jaar van uitersten, persoonlijk was het een goed jaar. Ik realiseer me dat ik dat kan zeggen omdat ik niet ziek ben geweest en geen dierbaren heb verloren. In de rust die ontstond doordat mijn werk voor een groot deel wegviel, was er eindelijk tijd voor mezelf. Die pauze-knop was heel welkom.”

Wat ben je gaan doen?

“Ik ben niet één therapie gaan volgen, maar vijf. Zoals ik mezelf met veel enthousiasme in alles stort, heb ik dat nu ook gedaan. Want ik wilde, als ik toch bezig was, alles aanpakken. Dus niet alleen het persoonlijke deel, maar ook het zakelijke en relationele. Het staat namelijk allemaal in verbinding met elkaar.”

Wat is de grootste les die je daarmee hebt geleerd?

“Mijn valkuil is dat ik veel dingen leuk vind en daarom ook veel dingen doe. Ik vind het moeilijk om ‘nee’ te zeggen. Een van mijn coaches zei dat ik aan het jongleren was met heel veel ballen en al die ballen waren van glas. Voor mijn gevoel kon ik er daarom niet een laten vallen. Dat houd je maar zo lang vol, natuurlijk. Ik was zelf niet eens een van die ballen, ik was helemaal niet met mezelf bezig. Een van mijn therapeuten leerde me dat ik die ballen als stuiterballen moet zien en dat ik er af en toe best een paar kan laten stuiteren om mezelf wat ademruimte te geven.”

Welke ballen laat je dan los?

“Dat wisselt en dat is ook het fijne eraan. Er is bijvoorbeeld een moment geweest waarop ik van bepaalde vrienden even een stuiterbal heb gemaakt. Ik had toen gewoon geen ruimte voor hen. Als iemand me uitnodigde voor een etentje, zei ik altijd: natuurlijk ben ik erbij. Ik dacht er helemaal niet over na of ik wel zin had. Ik deed het, omdat ik dacht dat het van mij werd verwacht.

Nu benader ik het anders. Als iemand nu iets vraagt, denk ik: oké, hoe zit ik hierin? Heb ik hier behoefte aan? Dat nadenken over mijn eigen behoeftes deed ik nooit, want dat voelde egoïstisch. De les die ik het afgelopen jaar heb geleerd is dat dat niet egoïstisch is en dat ik mag kijken naar wat ik zelf nodig heb en niet naar wat de ander nodig heeft.”

Lees ook Zangeres en musicalster Esmée Dekker vond liefde in coronatijd: 'Ik was eigenlijk even klaar met mannen'

Je bent, kortom, geen pleaser meer?

“Ik val nog weleens terug in mijn oude patroon. Het verschil is dat ik het herken en kan bijsturen als dat nodig is. Maar dat pleasen is wel een ding. Ik was vroeger pas blij als iedereen blij was en ik vergat mezelf daarin. Het helpt niet, ook niet in relaties, bijvoorbeeld met je partner of op je werk, als je je grenzen niet aangeeft. Ik werd er snappy van en zo wilde ik niet zijn. Vond het ook geen goed voorbeeld voor mijn dochter Scottie. Ik wil haar juist op een open, speelse manier opvoeden en dingen leren.

Maar in plaats van echt helemaal in het moment met haar te zijn, raakte ik snel geïrriteerd en had ik weinig geduld. Het ergste vond ik dat ik merkte dat ik veel met mijn telefoon bezig was als ik met haar was. Zo ver gaat dat please-gedrag. Want ik wilde dan toch even snel een mail sturen, of een appje lezen.”

Lees het hele interview met Saar Koningsberger in Flair 34-2021, deze ligt van 25 t/m 31 augustus in de winkels. Wil je ‘m liever laten bezorgen? Bestellen kan hier.

tekst Saskia Smith | fotografie Yara Brouwer