Happy End: ‘’Ik wil je gewoon voelen,’ fluistert mijn teamgenoot’

“Chagrijnig lopen we de kleedkamer in. We hebben weer verloren en ik weet dat het geen zin heeft om anderen daar nog langer de schuld van te geven. Ik heb het als keeper zelf verkloot: thuis met mijn vrouw Marcella en daarom nu op het veld. Ik kon me niet optimaal concentreren door mijn relatieproblemen. Mijn teamgenoten negeren me allemaal. Die zijn klaar met mij, als hun aanvoerder. Daarom laat ik ze maar even gaan, onder de douche. Ik ga straks wel.

‘Gaat het een beetje?’

Het is ook niet zo dat Marcella buiten op me staat te wachten: die heeft al maanden niet meer langs de lijn gestaan. Een voor een komen de dames terug uit de douche. Ik durf ze van schaamte niet eens aan te kijken, vanwege die lompe eigen goal die de vier nul veroorzaakte. Ze kleden zich zwijgend aan en vertrekken dan snel naar buiten. Na een halfuur ben ik helemaal alleen in de kleedkamer. Ik kleed me uit, grijp mijn zeep en stap onder de douche. De warme stralen doen mijn bonkende hoofd en zere schouders goed. ‘Gaat het een beetje?’ hoor ik dan opeens in de deuropening. Het is Sanne, een van de spitsen.

Zij is de liefste van het team en zonder twijfel ook de mooiste met haar felblauwe ogen en donkerblonde haar. Sanne loopt naakt met een glimlach op me af. ‘Vrouw, ik heb niet gescoord. Niemand. Deze nederlaag is niet alleen jouw schuld hoor,’ zegt ze beslist, terwijl ze de zeep uit mijn handen grist. ‘Je moet echt wat liever worden voor jezelf.’ Ik glimlach door mijn tranen heen en laat me gewillig omdraaien als Sanne mijn rug wil inzepen. Zachtjes schuift ze mijn lange haren over mijn schouder, zodat ze me goed kan masseren. Wat voelen haar handen lekker op mijn huid. Haar stijve tepels priemen tegen mijn schouderbladen. ‘Sorry, voelde je dat?’ giechelt ze.

‘Ik wil je gewoon voelen’

Ik ben een beetje verbaasd: ‘Jij valt toch alleen op mannen?’ vraag ik haar. Dat blijkt niet het geval: ‘Ik val op mensen. Man, vrouw, non-binair, op jou…’ Ik draai me snel om en wil haar zo veel vragen. Maar als ik mijn mond opendoe, legt Sanne haar vinger op mijn lippen. ‘Ik wil niet meer praten,’ zegt ze. ‘Ook niet meer nadenken. Ik wil je gewoon voelen,’ fluistert mijn teamgenoot. Dan drukt Sanne me met mijn rug tegen de muur, om me te kussen. Ze plant haar volle lippen op de mijne en drukt lief maar beslist haar tong tegen de mijne, terwijl ze haar borsten tegen die van mij aanduwt. Haar handen zijn overal: mijn onderrug, mijn taille en mijn billen. ‘Eindelijk, ik fantaseer al zo lang over je,’ verzucht ze, terwijl ze mijn nek kust.

‘Ga op je rug liggen’

Ik sta te trillen op mijn benen en weet niet waar ik het zoeken moet van geiligheid. Ik duw Sanne zachtjes van me af. ‘Kom,’ zeg ik en ik trek haar mee. Nat, naakt en opgewonden lopen we de doucheruimte uit, richting de EHBO-kamer. ‘Ga op je rug liggen,’ beveelt Sanne, als ze het behandelbed ziet staan. Ze legt haar handen in mijn knieholtes en duwt mijn ene been opzij en het andere omhoog. En dan… dan gaat ze op me zitten. Ze kijkt me intens aan en draait dan zachtjes met haar heupen…”

Deze ‘Happy End’ lees je in Flair 19-2023. Meer van zulke verhalen lees je wekelijks in Flair.