Myrthe Eleonore (33) is eindelijk verlost van haar rolstoel: ‘Op school werd ik niet geloofd, ik kreeg de bijnaam manke’
Myrthe Eleonore (33): “Op een ochtend werd ik wakker en was de linkerkant van mijn lichaam verlamd. Alleen mijn gezicht kon ik nog bewegen.
Niet geloofd
Ik schrok enorm, strompelde uit bed en belde meteen mijn huisarts. In het ziekenhuis kreeg ik scans, artsen dachten aan een hersentumor of -bloeding, maar dat bleek het gelukkig niet te zijn. Ik was ook pas vijftien. Ze hadden geen verklaring voor mijn uitvalsverschijnselen. Zonder dat ik erom vroeg, kreeg ik een rolstoel.
Lange tijd wilde ik die niet gebruiken. Ik schaamde me, wilde geen ‘aandachtstrekker’ zijn. Hoewel ik in het begin nog wel honderd meter kon lopen, lukte dat na een paar weken al niet meer. Aan mijn rechterkant merkte ik ook problemen met mijn motoriek; op een goede dag kon ik een kop thee optillen, maar op een slechte dag lukte dat zelfs niet.
In het ziekenhuis werd ik van het kastje naar de muur gestuurd, niemand kon een oorzaak aanwijzen van mijn verlamming. Op school, door klasgenoten, werd ik niet geloofd. ‘Ze kan stiekem gewoon lopen, hoor.’ Dat was heftig om te horen. Het liefst was ik gewoon normaal en deed ik dingen die klasgenoten ook deden. Mijn leven werd beheerst door angst, mijn gezondheid. Ik kreeg de bijnaam ‘manke’ op school. Op een gegeven moment kreeg ik een scootmobiel omdat ik een rolstoel niet meer kon besturen.
Sasha (38) is eindelijk verlost van haar haarstuk:
Pure vrijheid
Op mijn negentiende ging ik naar een therapeut die iets in mijn nek kraakte, er kwam een tintel in mijn vinger. Hij stuurde me naar een revalidatiecentrum omdat mijn zenuwstelsel reageerde. Na een maandenlange revalidatie, nog steeds veel onbegrip, ongeloof, bloed, zweet en tranen kon ik opeens weer staan, lopen en zelfs fietsen. Na vier jaar voelde dat als pure vrijheid.
En ook heel gek: mensen op straat keken me opeens niet meer zielig aan. De eerste keer op een dancefeest staan zal ik nooit meer vergeten. Ik vond het fantastisch dat mijn twee benen dat de hele avond konden. Net als sporten, sport betekent voor mij dat mijn lichaam werkt. Ik ben blij dat ik van mijn rolstoel ben verlost en mijn vrijheid weer terug heb.”
Deze ‘Eindelijk verlost van’ staat in Flair 17-2023. Ook delen waar jij blij mee bent om eindelijk van verlost te zijn? Mail dan naar redactie@flair.nl.
