Kathleen (38) is eindelijk verlost van die terrorvogel: ‘Huib maakte de hele dag door herrie’
Kathleen (38): “Ik wilde dolgraag een huisdier. Voor een hond hadden we geen tijd en ik ben geen fan van katten. Het moest een gezellig dier zijn met karakter. Zo kwam ik op een site terecht waar ze Agaporniden verkopen – groengele dwergpapegaaien.
‘De Agapornis is een vrolijke vogel en dol op knuffelen’ stond er. Ik was meteen verkocht. Mijn vriend wist ik te overtuigen. Diezelfde week kochten we een Agapornis.
Terror Huib
Natuurlijk had ik me wel wat ingelezen, maar ik had het beest totáál onderschat. Huib, zo hadden we ’m genoemd, maakte de hele dag door herrie. Hoge, schelle kreten, ik kreeg er nog net geen piep van in mijn oor. Het bleek een terrorvogel te zijn; hij wilde altijd uit zijn kooi en schreeuwde net zo lang tot hij eruit mocht.
Dan vloog hij het hele huis door en scheet hij alle meubels onder. Terug zijn kooi in wilde hij niet, dus stonden mijn vriend en ik gevoelsmatig uren dat beest weer te vangen. Volgens mij was ie ook seksueel gefrustreerd, want hij ging gerust op je schouder zitten om vervolgens erop te rijden tot ie klaarkwam. Vrij gênant als je gasten over de vloer hebt.
Time to hug!
Bye, bye, zwaai, zwaai
Toen ik zwanger werd, kwamen we tot het besluit Huib weg te doen. De baby kan immers niet slapen als zo’n beest continu tettert. We brachten ’m naar een vogelopvang. De ‘opvang’ bleek een dametje in een kleine flat met heel veel vogels.
Ach, wat vond ik dat zielig voor Huib. Ik had er buikpijn van. Maar ze zou goed op ’m passen en af en toe een update geven. Huib bleek ook daar een terror: als hij begon te schreeuwen, deden alle andere vogels mee. Een soort hooligan die iedereen ophitst.
Uiteindelijk vond de vrouw een nieuw thuis voor Huib. Daar heeft ie het goed. Dat zie ik op Facebook, want ik ben bevriend met de nieuwe eigenares. Huib is nu vijf jaar weg, maar laatst vond ik nog poep op een meubelstuk. Ik ben héél blij dat ie een nieuw thuis heeft.”
