Yuki: ‘Thuisgekomen viel er iets op de grond: een kleine rode string’
Onlangs voerden mijn gedachten me terug naar een stuk damesondergoed dat ik op de grond van mijn appartement vond. Een rode string, die uit mijn jas was gevallen en waarvan ik niet had geweten hoe die daar kwam. Ik was nooit echt die man die doorging als ik het niet helemaal zeker wist.
Dat had voornamelijk te maken met een diepgewortelde onzekerheid: waarom zou een meisje met mij naar bed willen? Voor mij was het altijd aftasten, afwachten tot de vrouw de eerste stap zou zetten. Althans, dat was mijn tactiek en pas nadat zij mijn onzekerheid had weggenomen, durfde ik met een meisje het bed in te duiken. Een tactiek waarvan ik achteraf gezien geen spijt heb. Ook omdat ik weet dat sommige jongens in mijn omgeving veel agressiever waren in hun aanpak.
Iets wat ze destijds meer bedpartners opleverden en, inherent aan de stoeremannenmaatschappij, meer aanzien bracht. Maar ook iets waarmee ze achteraf bij zichzelf te rade moesten. Zouden deze gasten ooit spijt hebben gehad van hun defecte veroveringsdrang? Zouden ze ooit hebben gedacht: daar ben ik een grens over gegaan? Het was het jaar 2010 en ze heette Charly. Nadat ik een volledig jaar tijd en moeite had gestoken in een eerste date, wilde ze toch een keer met me afspreken. Tijdens de eerste keer cocktails drinken, kreeg ik niet echt hoogte van haar. Vond ze me leuk? Interessant? Of was dit een klassiek geval van: we kunnen ook vrienden zijn. Ik wist het niet, wat ik wel wist, was dat ik haar buitengewoon aantrekkelijk vond.
De dagen na onze eerste date fantaseerde ik over hoe ze me aankeek tussen de lakens van mijn bed, haar lichaam, haar geur en de geluiden die ze zou maken. Het zou perfect zijn, als ze mij tenminste ook zou willen, maar zoals ik al zei: ik wist het niet. Tot ze me op een middag een berichtje stuurde of ik bij haar thuis wilde komen koken die avond. Ik had verteld dat ik een fervent hobby-chef was, dus dat wilde ze weleens proberen. Ik kookte alsof mijn leven ervan af hing en na het eten dronken we goedkope wijn. In die tijd had ik niet veel geld, maar wel een goede wijnsmaak. We verplaatsten ons van de tafel naar de bank en in een mix van lichamelijke aantrekkingskracht en goedkope rode wijn kusten we elkaar passievol.
Dat waar ik dagenlang over had gefantaseerd, zou nu gebeuren. We kusten en kusten, maar daar bleef het bij. Ze had elke eerste stap kunnen zetten, ze had mijn shirt kunnen uittrekken, of het hare. Ze had mijn hand kunnen pakken en me langzaam kunnen leiden naar de slaapkamer of ze had gewoon kunnen zeggen: “Ik wil je, nu”, maar ze deed niks. Thuisgekomen trok ik mijn jas uit en viel er iets op de grond. Een stuk vrouwenondergoed. Een kleine rode string.
Hoe was die in hemelsnaam daar gekomen? Die moest van Charly zijn. Wat zou ze wel niet denken als ze erachter kwam dat ik de deur was uitgelopen met haar ondergoed? Ik besloot er niets over te zeggen. Van Charly hoorde ik daarna niks meer. Ik was nooit echt die man die doorging als ik het niet helemaal zeker wist. En zelfs als er een stuk ondergoed in mijn jas werd verstopt, won mijn onzekerheid het. Nu, dertien jaar later, denk ik terug aan de kleine rode string op de grond van mijn appartement en lach ik erom: ik begreep de hint gewoon niet.
Deze column van Yuki komt uit Flair 20-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.
Yuki Kempees (36), MC van Kris Kross Amsterdam, is daarnaast schrijver en columnist. In 2021 was hij net vader geworden van dochter Jagger (1), toen hij meedeed aan Expeditie Robinson. In 2022 is zijn verloofde Lizzy van der Ligt bevallen van hun tweede dochter Suki (0).
