Yuki: ‘Ik ben blijkbaar een persoon die uit primaire reactie vecht’
Onlangs probeerden ze bij ons thuis in te breken. Met ‘ze’ bedoel ik een stuk of drie jongens, met zwarte capuchonnetjes op hun hoofd en een van hen droeg zelfs een bivakmuts. Ik was thuis, zat op het toilet voor een nummer twee.
Mijn kat, die ik vlak daarvoor naar buiten had gelaten, stond ineens naast me te miauwen. Had ik de deur niet goed dicht gedaan? Maar toen ik eenmaal besefte dat ik ‘m wel had gesloten, maar niet op slot had gedraaid, hoorde ik voetstappen in de keuken. Achteraf is het best een geinige observatie dat mijn kat me kwam waarschuwen dat er iets niet pluis was.
Maar goed, wat zou jij doen? Afvegen of niet? Zonder schaamte beken ik dat ik onmiddellijk mijn broek optrok en deed wat elke naïeveling in zo’n situatie doet, ik vroeg: “Wie is daar?” De inbreker beantwoordde mijn vraag niet, maar zei: “Hij is thuis.” Nu las ik ooit over drie verschillende reacties wanneer een mens in direct gevaar komt. Sommige mensen bevriezen, staan stil in het moment. Anderen vluchten, draaien zich weg van het gevaar en rennen. Ikzelf ben blijkbaar een persoon die uit primaire reactie vecht.
Dus rende ik ze tegemoet, terwijl ik op mijn hardst schreeuwde: “WAT MOET DAT!” En nog een hoop andere powertermen die ik hier niet kan herhalen, maar dat snap je wel. De jongens die zojuist nog in mijn keuken stonden, hadden het op een lopen gezet. Eén voor één klommen ze over het hek van de tuin en sprintten weg in het donker van de nacht. Gelukkig maar, ik kan me niet voorstellen wat er was gebeurd als het was uitgedraaid op een gevecht.
Vooral omdat het in dat gedeelte van het huis gebeurde, waarvan ik precies weet waar de pannen, de haardpook en het messenblok zich bevinden. Enkele minuten later stond de politie al op de stoep. De adrenaline stroomde nog steeds door mijn lichaam, toen ik samen met de hen de camerabeelden bekeek. Een van de jongens was goed zichtbaar, een jonge jongen, een jaar of zestien. Hij oogde best normaal, zijn gezicht was gefocust, alsof hij een sportwedstrijd speelde. Het had zo een neefje van me kunnen zijn.
“Je bent al de derde vanavond,” zei de agent. “Telkens dezelfde drie jongens. Ze proberen het bij iedere tuin.” “Wat opportunistisch,” zei ik. “Tja, ze rennen gewoon je huis in en pakken wat er te pakken valt. Soms ligt er wat geld, een iPad of een horloge. Ze zijn ook weer binnen een paar seconden vertrokken.” “Ongelooflijk, ik rende nog langs het messenblok notabene.” “Pardon?” De agent keek verrast op. Zelf schrok ik ook even van die gedachte.
Stel je voor dat je een domme zestienjarige bent, die op de bonnefooi ergens naar binnenrent om een iPad te stelen en er komt een gek met een mes achter je aan. Aarzelend stamelde ik: “Zo bedoel ik het niet, denk ik.” De agent lachte erom: “Het is een begrijpelijke gedachte, je moet jezelf altijd beschermen.” Even wachtte ik op zijn berisping, maar die kwam niet. Het zijn domme jongens, heel dom, dus ik hoop dat ze de volgende keer niet inbreken bij een gek met een mes.
Deze column van Yuki komt uit Flair 21-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.
Yuki Kempees (36), MC van Kris Kross Amsterdam, is daarnaast schrijver en columnist. In 2021 was hij net vader geworden van dochter Jagger (1), toen hij meedeed aan Expeditie Robinson. In 2022 is zijn verloofde Lizzy van der Ligt bevallen van hun tweede dochter Suki (0).
