Yuki: ‘Het is eigenlijk een wereldwonder dat ik überhaupt iets heb bereikt in mijn leven’

Laten we het er voor nu op houden dat ik tevreden ben met wat ik heb bereikt en dat ik reikhalzend uitkijk naar wat de toekomst nog brengt. Voor mezelf ben ik het in elk geval wel: succesvol. Maar als ik terugkijk op mijn leven en naar hoe ik ben verworden tot wie ik ben, slaat dat eigenlijk helemaal nergens op.

Mijn hele leven leidde ik aan de hand van een basisprincipe. En ik hoor je denken: o god, daar heb je weer iemand die komt met een simple rule in life, zoals alle anderen die vinden dat ze succesvol zijn en dan ineens een dom boek uitbrengen waarin ze mensen vertellen hoe ze met een paar principes ook ‘succesvol’ kunnen worden, bah.

Nee, dat bedoel ik niet: wat ik wil zeggen is dat het eigenlijk een wereldwonder is dat ik überhaupt iets heb bereikt in mijn leven. Ik heb namelijk tot op de dag van vandaag geleefd volgens het belachelijke principe: het komt wel goed. Vier woorden waarmee ik al zesendertig jaar onlosmakelijk verbonden ben.

Bij alles wat ik doe, hanteer ik die ene zin waarmee ik alle druk en zorgen bij anderen en vooral ook bij mezelf wegneem. Tegen mijn vader toen ik voor de zoveelste keer stopte met een studie: “Het komt wel goed.” Tegen mijn moeder toen ik mijn debuutroman schreef en uitbracht: “Het komt wel goed.”

Tegen mijn collega’s bij Kris Kross A’dam vlak voor een groot optreden: “Het komt wel goed.” En tegen Lizzy bij de geboorte van onze eerste dochter toen alles leek mis te gaan: “Het. Komt. Wel. Goed.” Als ik terugkijk op alles wat ik tot nog toe heb gedaan, was ik áltijd en óveral onvoorbereid: bij boekpresentaties en voordrachten op literaire avonden, bij optredens voor duizenden mensen, bij het oprichten van bedrijven, bij het maken van radioshows en zelfs bij Expeditie Robinson, waar alle andere deelnemers van tevoren een speciale Robinson-cursus hadden doorlopen, kwam ik met een gezonde dosis motivatie maar zonder enkele voorbereiding aan op het eiland.

‘Het komt wel goed’ heeft me gebracht waar ik ben. Ik durfde erdoor door mijn eigen comfortzone te breken en dankzij, maar vooral ook ondanks dat, sta ik in maart in de Ziggo Dome voor mijn eerste solo-optreden voor publiek. Zoals ik al zei: het slaat nergens op.

En daarom breek ik vandaag een klein beetje met mijn favoriete levensvisie, ik bel een zangcoach en bevestig zo veel mogelijk repetitiedagen. In maart sta ik in de Ziggo Dome, voor twintigduizend mensen een liedje te zingen en daarom is het voor nu heel even gedaan met mijn vier favoriete woorden: het komt wel goed.

Deze column van Yuki komt uit Flair 06-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.