Yuki: ‘Door Lizzy kreeg mijn betekenis van ‘De Liefde’ een hele andere invulling’

Nu voel ik me redelijk thuis in gesprekken die gaan over het grotere geheel. Het is altijd een onderdeel van mijn persoonlijkheid geweest. Sinds mijn neefje, dat van dezelfde leeftijd was als ik, op zijn zeventiende zijn eigen leven nam, heb ik altijd nagedacht over wat het leven voor mij betekende.

Die traumatische gebeurtenis van bijna twintig jaar geleden heeft ervoor gezorgd dat ik altijd en overal nadacht over mijn ‘recht’ op dit leven. En met recht bedoel ik: waarom verdien ik het om dit leven te leiden en misschien nog concreter: waarom verdien ik het om gelukkig te zijn?

Goed, terug naar de webserie, die niet half zo diepgaand was als de intro van deze column doet vermoeden. Tegenover mij een meisje. Jong, bekend van TikTok en met een kartonnen kaartje in haar licht trillende handen. “Sorry, het is mijn eerste keer dat ik iemand interview.” “Niet erg,” zeg ik geruststellend, “eens moet de eerste keer zijn.”

Het is een knap meisje, blauwe ogen en donkerbruin haar. Ik snap wel waarom ze veel volgers heeft op sociale media. “Kun je de volgende zin voor mij afmaken? Liefde is…” Twee blauwe ogen kijken me hoopvol aan. “Liefde is,” begin ik, en terwijl ik mijn blik van haar afwend en op de grond richt, vertel ik haar hoe ik vroeger dacht dat liefde slechts bestond uit iemand aantrekkelijk vinden, een vrouw in mijn geval, naar wie ik uren zou kunnen staren zonder verveeld te raken.

Met wie ik zou kunnen lachen, die mijn humor zou begrijpen, mij sowieso helemaal zou begrijpen, waardoor ik bij haar altijd mezelf zou kunnen zijn. Maar hoe door het vinden van Lizzy en het vormen van een gezin, mijn betekenis van ‘De Liefde’ een heel andere invulling kreeg. Hoe dat dan weer samenvloeide met mijn gedachten over het leven en mijn diepgewortelde vraag waarom juist ík waardig was om in dit leven gelukkig te zijn. En hoe ik ontdekt had dat liefde niet enkel een gevoel is, des te meer een beweging.

Een vloeiende stroming die ontspringt van binnenuit, maar zich snel naar buiten duwt, waardoor je iets kunt wat vaak onmogelijk lijkt. Mogelijk gemaakt door, je raadt het al: liefde. En daarin vind ik dan mijn grote antwoord, na twintig jaar overpeinzen. Ik verdien het recht op geluk in dit leven, omdat ik mijn liefde kan geven. Aan Lizzy, aan Jagger en Suki, aan mijn familie, mijn hond, mijn kat, de mensen in het publiek, iedereen met wie ik werk, de buren, de man met opgehouden hand bij de ingang van de supermarkt en de…

“Sorry, ik onderbreek je even.” Twee blauwe ogen kijken me verward aan. “Het is maar een kort filmpje, dus kan het iets eh, korter?” Ik lach. “Tuurlijk. Liefde is: liefde kunnen geven.”

Deze column van Yuki komt uit Flair 15-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.