Yuki: ‘Dit is iets wat niet veel mensen van mij weten’

Ik ben opgegroeid in Oosterhout, Noord-Brabant, de grootste stad van Nederland zonder NS-station, waardoor ik in mijn tienerjaren elke dag anderhalf uur met de bus naar Tilburg moest om naar school te gaan. Ik woon inmiddels bijna langer in Amsterdam dan ik ooit in Brabant woonde, mijn accent is in die tijd verloren gegaan en de enige keren dat ik in Brabant ben, is om mijn ouders te bezoeken.

Voorheen ging ik nog weleens terug om carnaval te vieren, maar ook dat gebeurt niet meer. En als ik in het buitenland ben en denk aan ‘naar huis gaan’, denk ik aan Amsterdam. Ik moet concluderen dat mijn Brabantse identiteit volledig verloren is gegaan. Overigens vergeet ik niet waar ik vandaan kom, hoor en voel ik me ook absoluut niet verheven.

Brabant is een prachtige provincie met inwoners veel zachter en gemoedelijker dan Amsterdam. In vele opzichten vind ik Brabant leuker dan Amsterdam, maar wat ik wil zeggen is dat alle Brabantse gebruiken langzaam uit mijn leven zijn gevloeid. Behalve één. Dames en heren, met trots introduceer ik in deze column het allermooiste, speciaalste en lekkerste uit Brabant: het Brabantse worstenbroodje.

Ik eet elke zondag aan de ontbijttafel met het hele gezin Brabantse worstenbroodjes. Jarenlang struinde ik bakkers en markten in Amsterdam af op zoek naar een goed worstenbroodje, maar nergens smaakten ze zoals in Brabant. De unieke combinatie van luchtig deeg en de precieze verhouding aan kruiden in het gehakt van de worst, is de reden waarom een Brabants worstenbroodje het enige Brabantse is wat ik nog tot mijn identiteit reken.

Op zondagochtend gooi ik ze traditiegetrouw in de oven, zodat mijn hele gezin de week smakelijk afsluit. Zo deden mijn opa en oma het, zo deden mijn ouders het en zo doe ik het. Dat ik elke maand op en neer moet rijden voor vier zakken van zes worstenbroodjes vind ik niet erg, dan zie ik mijn ouders ook nog eens en kunnen we er weer een maand tegenaan.

De worstenbroodjes van mijn bakker in Oosterhout zijn het lekkerst, ook al is het al jaren geleden dat zij de prijs voor het lekkerste worstenbrood van Brabant wonnen. Het is de smaak van mijn jeugd. Die verdedig ik met hand en tand tegenover andere Brabanders die hun worstenbroodjes halen uit een andere streek en die dan toch altijd net anders smaken.

Tegenwoordig heb je ook ‘hippe’ worstenbroodjes, met extra ingrediënten zoals spek en truffel. Dat haat ik; van worstenbroodjes blijf je af. Ik woon inmiddels zestien jaar in Amsterdam, ik heb geen zachte g en vier geen carnaval. Ik hou van het geluid van Amsterdam, de tram, de fietsers, ik vind zelfs het geluid van kotsende Italianen voor mijn deur erbij horen. De grachten, de drukte, ik hou ervan van maandag tot en met zaterdag. Maar niet op zondag, want dan dek ik de tafel en ben ik één ochtend in de week een FUCKING Brabander.

Deze column van Yuki komt uit Flair 05-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.