Yuki: ‘Dat het niet lukt, komt vooral doordat mijn schoonouders komen logeren’

Sinds een tijdje denk ik dat ik kan schilderen. Omdat mijn interesse in moderne kunst de laatste jaren is toegenomen, bezoek ik steeds vaker exposities, musea en zelfs beurzen. En daar gebeurt het. Daar dringt mij hetzelfde gevoel op, als wanneer ik voor het eerst een mooi liedje hoor.

Let the game begin

Dan analyseer ik snel het akkoordenschema en de melodische verandering die mij raakt, zodat ik precies weet waarom juist dít liedje resoneert. Of er gebeurt intern exact hetzelfde in mijn hoofd bij het lezen van een mooi boek en wanneer ik geraakt word door een prachtige lange volzin, en hoe ik dan de alinea ontleed en het ritme van de woorden tot me neem, zodat ik zelf voel hoe de schrijver zich rechtstreeks in mijn emotie schreef.

Het is een opwelling, een ontploffing van enthousiasme, maar het is vooral het gevoel dat ik het zelf óók zou kunnen. Juist dat gevoel is hetgeen waardoor ik ben begonnen met alles wat ik nu doe. Het overstijgt inspiratie, het is iets onbeschrijfelijks, iets wat zich diep in mijn ego afspeelt, het is een nieuw avontuur, een nieuwe les en bovenal: het is iets onbekends.

Ik denk dat juist nu, nu mijn leven zich op zo’n steady niveau bevindt, een nieuw avontuur in de vorm van expressie hetgeen is dat ik nodig heb, daar waar ik vroeger hunkerde naar een hedonistisch bestaan van nachtelijke escapades, verdoving en het storten van mezelf in nieuwe onbekende situaties. Het is een ontdekkingstocht tussen de oren, zou ik dit kunnen? Of zou ik het tenminste kunnen leren?

Ultieme inspiratie

Dit is wat ik moet doen, dit is waar ik voor leef! Op internet koop ik alle benodigdheden via een website voor echte kunstenaars. Dure verf op oliebasis, kwasten van de mooiste kwaliteit, doekjes, schilderspalet, een groot canvas want ik houd nou eenmaal van grote schilderijen en een schildersezel want dat werkt zo lekker.

In de week die daarop volgt druppelt mijn hele bestelling binnen via de post en zet ik mijn schildersatelier op, in de logeerkamer. Dat is nu inmiddels acht weken geleden. “Zeg meneer de kunstenaar, wanneer ga je je meesterwerk maken?” vraagt Lizzy als ze uit de logeerkamer komt gelopen.

“Nog heel even denk ik, ik wacht nog op een moment van ultieme inspiratie,” zeg ik vertwijfeld. Lizzy lacht erom en begint de verftubes op te bergen in een plastic tas. “Weet je waar jij altijd voor wordt geïnspireerd?” “Nou?” “Om dingen te kopen op internet en ze vervolgens niet te gebruiken.”

Bye schildersatelier

“Nee, dit keer is het echt! Ik ga dat schilderij maken.” “Oké, maar tot die tijd ruim ik alles even op, want mijn ouders komen dit weekend logeren.” Teleurgesteld kijk ik toe hoe Lizzy mijn schildersatelier terug verandert in een logeerkamer. Onlangs dacht ik dat ik kunstenaar kon worden. Maar met muziek pak ik mijn gitaar op en schrijf ik een liedje en met schrijven open ik mijn laptop en werk ik aan mijn roman of aan een column.

Met schilderen lukt het me nog niet om de kwast op te pakken, maar dat komt vooral ook doordat mijn schoonouders komen logeren.

Deze column van Yuki komt uit Flair 14-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.