Yuki: ‘Als ouder denk ik soms te moeilijk, entertainment is niet nodig’

Dan til ik haar uit haar ledikant en breng ik haar naar het ‘grote bed’ om nog even tussen papa en mama te liggen. Maar voordat we met z’n allen onder de dekens kruipen, sla ik samen met haar de gordijnen van onze slaapkamer open. Elke dag is dan een verrassing. Schijnt de zon? Is het droog? Waait het hard? Wanneer de zon dan de kamer binnenvalt, is het direct een lekker begin. Niets voelt fijner dan het licht van de ochtendzon dat je langzaam dwingt om écht wakker te worden. Maar vandaag niet.

“Regen,” zegt Jagger teleurgesteld als ze naar buiten kijkt en een grijze dag ziet aan de andere kant van het glas. We duiken het grote bed in en plannen we de dag. “Wat zullen we doen? Het is zaterdag.” Ja, maar het is echt slecht weer. Dan is er echt geen ruk te doen.” We kleden ons aan, verschonen de kinderen en als we beneden aan de keukentafel zitten voor het ontbijt, herhaalt het gesprek zich.

“Candy Castle misschien? Dat is binnen.” “Op een zaterdag? Ben je gek. Veel te druk.” “Het kidscafé misschien?” “Die zijn gesloten in het weekend.” “Ik vind het zielig als ze weer de hele dag binnen moet spelen. We hebben alles al gedaan. Kleien, kleuren, schilderen, knutselen.” Ik loop met Jagger naar het raam in de woonkamer dat uitkijkt op de tramhalte. Natgeregende mensen kijken treurig naar beneden en wachten tot hun tram komt.

“Tram!” zegt Jagger. “Goed zo!” zeg ik, verbaasd over het feit dat ze het woord ‘tram’ kent. Lizzy komt bij ons staan. “Misschien kunnen we naar de Adam toren, helemaal naar boven.” “Ja, maar het uitzicht zal wel heel slecht zijn met dit weer.” “Het Kindertheater dan? Zal ik kijken of er kaartjes zijn?” Een paar seconden later zie ik haar teleurgesteld naar haar telefoon kijken. “Uitverkocht.”

“Tram!” zegt Jagger weer als er een andere tram komt aangereden. “Er is echt niks te doen in Amsterdam met dit weer. Was er maar een soort indoor Efteling,” zucht Lizzy. “Tram!” roept Jagger nog een keer enthousiaster dan ooit. “Wil je misschien met de tram rijden?” vraagt Lizzy. “Ja,” zegt Jagger glunderend.

Tien minuten later rijden we in lijn 14 door Amsterdam met Jagger op schoot. Bij elke bocht een schaterlach, net als bij de trambestuurder die de bel laat rinkelen. Als ouder denk ik soms te moeilijk: entertainment, theaters of zelfs een indoor Efteling. Het is niet nodig, voor een peuter is de tram van lijn 14 net zo spannend als het treintje in de Efteling.

Deze column van Yuki komt uit Flair 16-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.