Suus Ruis: 'Stop met het dwingen van kinderen tot zoenen, knuffelen en op schoot zitten'
Deze week staat Flair grotendeels in het teken van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Het is overduidelijk dat het nog steeds een hot topic is. Gelukkig maar, want dat betekent dat er iets in beweging is. Ik zou de hele kwestie graag nog iets verder willen trekken.
Idioot Nederlands gebruik
Want hoe vaak hebben (of hadden, pre-corona) wij lichamelijk contact waar we eigenlijk helemaal niet op zitten te wachten? Ikzelf ben smetvrezerig, dus ik vond handen schudden met anderen ook voor de pandemie al goor. Ik ben dolblij dat de drie zoenen na corona dood en begraven lijken. Dat vond ik altijd maar een verplicht nummer en een idioot Nederlands gebruik. De mensen die ik echt leuk vind, geef ik een knuffel en/of één kus.
Natte kussen van die ene oom of tante
Eigenlijk is het te gek voor woorden dat veel ouders hun kleine kinderen nog steeds min of meer dwingen tot lichamelijk contact met anderen. ‘Geef tante Joke maar een dikke kus’ of 'Geef oma maar een knuffel’.
Je geeft kinderen daar eigenlijk een heel foute boodschap mee – namelijk dat ze geen fysieke autonomie hebben en dat je een bepaalde lichamelijke intimiteit móet hebben met andere (‘machtigere’) mensen, als een ander dat zegt. Ik denk dat er weinig volwassenen niet terugkijken op die ene oom of tante die altijd van die natte kussen gaf of te dichtbij kwam met stinkende adem of één zo’n prikkende baardhaar.
Als het aan mij zou liggen, stoppen we direct met het dwingen van onze kinderen tot zoenen, knuffelen, op schoot zitten, et cetera. Kinderen moeten leren om netjes te groeten, en te bedanken voor bijvoorbeeld een cadeautje, maar hoe ze dat doen, moeten ze lekker zelf weten. Alleen met woorden is ook prima. Doei. Dankjewel.
Lees ook Hester: ‘Lezers van het pedohandboek zijn tikkende tijdbommen, toch?’
Lichamelijke integriteit begint hier
Ik vond het als kind op de basisschool al vreselijk als je na de pauze verplicht in rijen van twee naar binnen moest, en dan de klamme hand van een random klasgenootje moest vasthouden. Soms had je zo’n hand wel vijf minuten vast, en dan kwam er altijd een moment dat je buurman zijn neus afveegde zonder dat hij je losliet.
Er zit natuurlijk niets seksueels achter de kus voor oom of tante, maar lichamelijke integriteit begint wel hier. Ik kan me herinneren dat het onder meerdere mensen in mijn vrienden- en zelfs kennissenkring op een gegeven moment gebruikelijk was om elkaar op de mond te zoenen. Eén kennis tuitte er altijd goed haar lippen voor en nam altijd lekker de tijd, waardoor haar bijdrage een kletsnatte lange zoen op je mond werd. Een tijdlang ging ik er in mee (je wilt ook niet de moeilijke kouwe kikker zijn), totdat ik besefte hoezeer het me tegenstond. Ik ben heel handig geworden in het ontwijken.
Laten we nu alles onder de loep ligt en op de schop is gegaan, en door corona groeten en lichamelijke nabijheid zijn veranderd, op werkelijk elk niveau onze grenzen gaan aangeven en lekker doen wat we zelf willen. En dat ook onze kinderen gunnen.
Speciaal voor Flair schrijft journalist Suus Ruis wekelijks een zalige column over (show)nieuws dat haar opviel en waar ze gewoon over móest schrijven. Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.
Beeld: Mark Uyl
