Marleen: ‘Ik mis je op momenten waarop ik dacht je niet te moeten missen’

Ik mis je als ik je 's avonds even wil bellen, over de kleine dingen in het leven. Ik mis je aan mijn bed als ik ziek ben, hoe je naast me kwam zitten voor heel even.

Ik mis je kalme woorden als ik er even doorheen zat. Ik mis je hand door mijn haren, jouw wang tegen de mijne. Ik mis hoeveel ik op die momenten aan je had.

Ik mis je als ik op de fiets zit, onderweg naar een nieuwe dag. Ik mis je van 's ochtends vroeg tot laat in de avond. Ik mis je met een traan, ik denk aan je met een lach.

Ik mis je, hoe druk ik ook ben in mijn gedachten. Al stroomt mijn agenda vol, lacht het leven me toe, niets kan het gemis verzachten.

Ik mis de blik in je ogen, je geur en hoe je klonk als je praatte. Ik mis je nu ik ouder word en steeds meer op jou lijk. Ik heb het soms amper in de gaten.

Ik mis je en het missen kent geen einde. Het komt telkens terug bij mij. Soms wil ik het gewoon niet voelen, mijn leven lekker leven, maar jou missen is altijd dichtbij.

Ik mis je op momenten waarop ik dacht dat ik je niet zou missen. Niet alleen op die ene tweede zondag van mei. Ik mis je in alles, want jij was mijn wereld, jij hoorde bij mij.

Dus nee, ik mis je niet alleen op Moederdag. Ook niet alleen met Kerst of op mijn verjaardag. Ik mis je vandaag, ik mis je morgen, ik mis je elke dag.