Marleen: 'De dood komt weer even heel dichtbij door zoiets kleins als een uitstrijkje'

Een spannend moment, misschien nog wel spannender dan mijn hele bevalling, de persweeën en de nageboorte bij elkaar. Ik probeer me nooit te veel zorgen te maken vooraf, ik neem het leven liever zoals het op mijn pad komt. Ik weet namelijk als geen ander weet hoe het voelt als het leven ineens door je vingers glipt. Mijn ouders overleden toen ik jong was en van dichtbij heb ik meegemaakt hoe is als het leven ineens niet meer zo vanzelfsprekend is. En de dood sneller dichterbij komt dan genezing de race kan winnen.

Slechte uitslag

Bij elke ingrijpende gebeurtenis, denk ik vaak terug aan dit moment. Mijn uitstrijkje hoort bij een van die gebeurtenissen. Een aantal jaar geleden was mijn uitslag namelijk niet goed. Ik had een afwijkende PAP-meting en moest elk half jaar op controle komen. Ik bleek het HPV-virus te hebben en het was onzeker of de onrustige cellen in mijn lijf zouden uitgroeien tot iets wat ik ook te vaak van dichtbij heb meegemaakt: kanker.

Nu lag ik er weer, voor mijn zoveelste uitstrijkje. Ik had tijdens mijn zwangerschap toen ik de 30 aantikte de oproep voor het bevolkingsonderzoek gehad, maar ik durfde de brief maar niet te openen. Ik had te veel aan mijn hoofd, een mogelijkheid dat ik ziek zou zijn? Dat paste er even niet bij.

Heb ik het voor me uit geschoven? Ja. Een half jaar lang. Ook al wist ik, juist ik, dondersgoed dat je er maar beter op tijd bij kan zijn in dit soort gevallen.Tijd heb je namelijk ineens niet meer als je slecht nieuws krijgt. Dan staat de wereld om je heen met een rotklap stil en lijkt alles in slow motion zich vervolgens af te spelen. Terwijl de minuten aan de andere kant ook veel te snel door tikken en je je bij elke dag afvraagt hoeveel tijd je nog hebt.

Lees ook Marleen: ‘Bel de moedermaffia maar, ik zeg gewoon ‘nee’ tegen mijn kind’

'Het komt zoals het komt'

Ik ga er niet vanuit dat ik slecht nieuws krijg. Mijn moeder zei altijd 'het komt zoals het komt' en ik vertrouw op deze wijsheid. Ik hoor het slechte nieuws wel wanneer het zo ver is. Mijn moeder was gelukkig direct bij me in mijn gedachten, daar op die ijskoude stoel, met die nog koudere eendenbek die de dokter inbracht om dat vervelende routine onderzoek te doen. Ik was niet alleen.

En dat is het om ook nu juist. De reden waarom ik dit uitstrijkje voor me uitschoof. Wat dit uitstrijkje anders maakte dan al die andere hiervoor. Het is het feit dat ik niet meer alleen ben. Ik heb een kind. Een zoon die op me wacht als ik thuis kom, die nog een kus op zijn voorhoofd voelt als hij 's nachts lekker ligt te slapen, die bij me komt voor een knuffel als hij het nodig heeft en die me al mist als ik naar de wc ga. Wat als hij mij moet missen, maar dan voor altijd? Omdat mama ziek werd en niet meer beter kon worden?

Gemis en verdriet besparen

Met twee zieke ouders die helaas ook aan hun ziekte zijn gestorven, is dat voor mij een reële gedachte. Een gedachte die ik niet kan uitzetten of muten. Een gedachte die zich vaak genoeg manifesteert in de angst dat ook ik niet oud zal worden. Ik fietste terug van de dokter en kon alleen maar denken aan hoe hard ik wil dat deze uitslag goed is. Hoe graag ik wél oud wil worden, ooit zelf oma wil worden, juist omdat mijn ouders de kans niet hadden om een opa of oma te zijn. Ik wil dit voor mezelf, maar vooral voor mijn kind. Omdat ik hem het gemis en verdriet zo lang mogelijk wil besparen dat ikzelf heb gevoeld.

De dood komt dan dus weer heel even dichtbij door zoiets kleins als een uitstrijkje. Wegduwen heeft geen zin weet ik inmiddels, dus ik geef het even ruimte. Het mag er zijn. Het komt zoals het komt. Maar kunnen ze eventjes die wachttijd van 3 weken wat meer inkorten? Zo lang kan ik namelijk nou weer niet wachten tot het komt.

Marleen (30) werkt voor Flair, is moeder van zoon Fynn en is eerlijk over het moederschap en dat doet ze #zonderfilter. Ze schrijft hoe het is om moeder te zijn zonder moeder te hebben en over alles waar moeders niet over durven praten. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair. Wil je een editie (na)bestellen? Dat kan hier.