Marije: 'Stevig ruziemaken, dat kunnen wij thuis prima, compleet met geschreeuw (wij) en slaande deuren (ik)'
Ik kan er altijd met jaloezie naar kijken: van die stellen in films en series die in een schreeuwende ruzie zijn verwikkeld, compleet met scheldpartijen en smijtende deuren, en die elkaar dan zo, hop, in het heetst van de strijd in de armen vallen, waarna een heftige vrijpartij volgt. Ik denk dan altijd: bestaat dat? Zijn er mensen die zo hun ruzie kunnen beëindigen? Bel me, app me, DM me, want ik wil het weten.
Ruziemaken
Stevig ruziemaken, dat kunnen wij thuis prima. Compleet met geschreeuw (wij) en slaande deuren (ik). Laatst kregen we ruzie in de auto, waarbij we op een zeker moment uitstapten, de ruzie doorging en ik uit boosheid en frustratie de autosleutel die ik in mijn hand had zo voor me op de grond gooide.
Geen idee waarom, waarschijnlijk omdat ik iets wilde gooien en de autosleutel redelijk onschuldig leek. Totdat ik ’m daarna in het hoge gras langs de weg niet meer kon vinden. We hebben tien minuten zwijgend de grond afgespeurd, waarbij ik de volle tien minuten bad dat ik degene zou zijn die ’m uiteindelijk zou vinden waardoor ik met een uitgestreken gezicht de auto kon starten. Wat natuurlijk niet gebeurde.
Zo zit er ook nog steeds een enorme kras in de metalen wasbak van de keuken. Geen idee meer waar de ruzie over ging, maar ik had een glas in mijn hand en wilde iets gooien. In een split second zag ik het glas, voelde ik de drang en dacht ik: dan maar in de wasbak, want dat ruimt makkelijker op. Maar het deukje dat het opleverde zie ik nog elke dag.
Het deukje had een heel wat betere herinnering opgeleverd als we elkaar daarna in de armen waren gevlogen, hij me op het keukeneiland had getild, zijn boxershort in de wasbak was beland en we uiteindelijk daar ter plekke de liefde hadden bedreven. Maar helaas. Het is een talent waar wij beiden niet over beschikken.
Bij ons loopt altijd een van de twee weg, waarna het zwijgen begint. Eerst uit boosheid, later, wanneer we beiden niet eens meer weten waar de ruzie überhaupt over ging en wie er gelijk had, uit pure koppigheid. Oké, en uit onvermogen, want als je eenmaal zwijgt, is het lastig om dat weer om te buigen.
Lees ook Marije: ‘Vliegschaamte? Ik had er geen last van; dit hadden we gewoon verdiend’
Wat worden na al die uren dan je eerste woorden? Ik heb er tijdens onze relatie al heel wat uurtjes over zitten tobben. Zo zittend naast elkaar op de bank, allebei starend naar de televisie waar dan altijd net iets uiterst saais op is, met een ruimte ter grootte van twee zitkussens tussen ons in.
Uiteindelijk wordt het zoiets stoms als: ‘Wil jij ook wat eten?’ en volgen er nog wat ongemakkelijkheden over en weer. Misschien bestaat er wel een cursus voor. Ik schrijf ons direct in.
Marije Veerman (39) woont met Franklin (38), zoon Kyano (14) en dochter Liv (10) in Purmerend. Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.
Fotografie: Dorian Jurne
