Marije: ‘Met een rood hoofd probeerde hij een condoom om een bezemsteel te krijgen’

Dat was voor het eerst op de middelbare school geweest bij de les biologie. Wat er precies werd gezegd, weet ik niet meer. Het enige wat is blijven hangen, is het beeld van onze biologieleraar. Een verlegen broekie van eind twintig, sowieso om die reden al het mikpunt van spot, die met een rood hoofd een condoom om een bezemsteel probeerde te krijgen.

Het gevoel dat ik had, kan ik nóg terughalen: een mix van plaatsvervangende schaamte en puur medelijden. Over de clitoris ging het trouwens geen moment. Misschien dat daarom nog jaren daarna jongens nét op de verkeerde plek aan het frummelen waren. Iets met: ik heb de klok horen luiden, maar geen idee waar de klepel hangt. Ikzelf zat overigens nooit om informatie verlegen.

Ik had een oudere zus en die las Popfoto, een soort eerdere versie van de Break-Out!. In de rubriek Vrijen en zo werd werkelijk ieder onderwerp op het gebied van zelfontplooiing besproken. Als wij vroeger met het gezin op vakantie gingen, hadden we hele stapels achterin liggen.

We lazen vraag na vraag het liefst hardop voor en maakten er een soort quiz van waar we maar wat graag onze moeder bij betrokken. “Mam, er heeft iemand gemasturbeerd met een viltstift, maar nu is ze de dop kwijt. Wat moet ze doen?” of: “Als ik een wortel gebruik om te masturberen kan ik dan een infectie krijgen?” Mijn moeder hoorde dingen waarvan zíj zelfs niet wist dat het bestond.

Ik weet nog dat we de discussie rustig voortzetten als we de supermarkt in liepen. “Mam, waarom krijg je blaasontsteking als je lang geen seks hebt gehad?” En dan roepend over de bak bananen: “O ja! Dat is waarom oma natuurlijk zo vaak blaasontsteking heeft.” En mijn moeder met rode konen maar sissen: “Niet zo hard!”

Tegenwoordig krijgen kinderen op de básisschool dus al les over de clitoris. 31 kinderen ongetwijfeld even ongemakkelijk als de juf of meester voor de klas. Ik stelde mij meester Rob voor. Livs meester. Een vrij forse man, met een bos grijs haar en een enorme buik. Met in zijn hand een prototype van de clitoris, die – ik had tot voor kort óók geen idee – behoorlijk imposant is qua grootte.

Zal ze thuiskomen met vragen? Vertellen wat ze ervan vond? Moest ze giechelen of was het gewoon awkward. Die middag zat ik er klaar voor, maar het bleef stil. ’s Avonds polste ik terloops toch even of ze vandaag misschien de les over seksuele voorlichting had gehad. Liv keek slechts een seconde op van haar iPad en haalde haar schouders op. “Nee hoor, helemaal niets.” Ik was toch een beetje teleurgesteld.

Deze column komt uit Flair 14-2023.