Marije: 'Ik at geen snoep en stond iedere avond met een meetlint mijn billen te meten'
Ik was zestien toen ik gevraagd werd als model. Ik was natuurlijk vereerd. Niet dat het iets was waar ik altijd van gedroomd had, maar ik kende wel een ander meisje op school dat modellenwerk deed en ik zag hoe anderen over haar praatten. Met die zweem van bewondering. Welk meisje van zestien wil dat nou niet?
En dus ging ik op een vrijdagmiddag naar mijn afspraak met de eigenaresse van het modellenbureau. Ik zal nooit vergeten hoe ik daar zat. Hoe ik me voelde. Met een enorm zelfvertrouwen. Een meisje van de wereld. Ze had het over Londen, Parijs. Een grote toekomst voorspelde ze. “Maar eerst moet ik je even meten,” zei ze. En ze zwaaide een centimeter voor mijn gezicht.
Opletten met eten
Bij de heupomvang ging het fout. Ze schudde haar hoofd. Daar moest minstens zeven centimeter vanaf. “Veel zwemmen en opletten met eten,” zei ze. En dus vroeg ik me ’s avonds voor het eerst van mijn leven af of ik in plaats van een speculaasje toch maar een liga zou nemen. Toen nog niet wetende hoe naïef die vraag überhaupt was.
Iedere week moest ik langskomen om te meten en iedere week was er nog geen centimeter vanaf. Ik weet nog goed dat ze in week twee vroeg of ik thee wilde. “Lekker,” zei ik. “Wil je er suiker in?” Ik knikte. Haar blik sprak boekdelen. De suiker kreeg ik niet.
Lees ook Marije: ‘Ik moet altijd eerst drie keer slikken voordat ik mijn kleren durf uit te trekken’
Botten
Ik begon met drie keer in de week zwemmen, at geen snoep meer en stond iedere avond met een meetlint mijn billen te meten. Tot grote ergernis van mijn moeder die op een dag wanhopig uitriep: “Het zijn botten. Botten!” Drie maanden heb ik het volgehouden.
Ik merkte aan mezelf dat ik anders in de spiegel begon te kijken. In mijn hoofd werden ze steeds breder. En van de een op de andere dag was ik het zat. Ik weet nog steeds niet goed waarom precies. Of het de opdrachten waren die uitbleven. De nuffige blik van de eigenaresse iedere week of mijn moeder die op mij inpraatte. Maar ik ben gewoon gestopt met gaan. Ik weet dat die beslissing mijn moeder trotser maakte dan welk modellencontract dan ook.
Marije Veerman (39) woont met Franklin (38), zoon Kyano (13) en dochter Liv (10) in Purmerend. Deze column komt uit afkomstig uit Flair 25-2022. Deze ligt van 22 t/m 28 juni in de (online) schappen.
