Marije: ‘De waarheid is dat ieder kind nieuwsgierig is naar seks’

“Hallo, dit is Henk.” Een zwoele stem klonk door de telefoon. Je had ook Ben uit Spijkerboor of Peter uit Geldermalsen. Op een gegeven moment kenden we ze bijna allemaal. “Ben je ook zo nat,” was een standaardzin die altijd volgde na het uitwisselen van namen en woonplaatsen. Wij hadden geen idee wat het betekende. We giechelden alleen maar en hadden al snel door dat ‘ja’ het correcte antwoord was in dit rollenspel.

Soms gingen de mannen te ver. Vonden we het vies worden, dan toetsten we snel een 2, waarna het volgende gesprek kon beginnen. Het was eigenlijk een soort seksuele voorlichting. We hoorden woorden waarvan we absoluut de betekenis niet wisten, maar door de stem van de man – hij ging steeds meer hijgen – kregen we wel een beeld. Met rode konen kwamen we na een half uur weer uit de telefooncel. Nog zeker een uur moesten we lachen over wat Peter uit Geldermalsen allemaal had gezegd en waarom Ben uit Spijkerboor nou de hele tijd zei dat hij ‘keihard’ was.

Het kwartje bewaarde ik in een soort minirugzak aan mijn sleutelhanger, met een briefje met het telefoonnummer en de tekst ‘een kwartje voor’ met een hartje erbij. Als meisje houd je immers van de details. Ik weet nog dat mijn moeder dat briefje uiteindelijk vond en het nummer ging bellen. Ze is zich waarschijnlijk rot geschrokken. Ze riep dat dit vast het idee van vriendin X was, van wie mijn moeder nooit zo’n fan was. Grappig, hoe je als moeder altijd de schuld bij een ander kind legt. “Wat als zo’n man er andere ideeën bij heeft en wil afspreken?” Dat was niet eens bij ons opgekomen. We kregen al rillingen bij het idee.

We waren elf, maar natuurlijk niet gek. Ik moest er weer aan denken toen gisteren bleek dat de start van de Week van de Lentekriebels, een projectweek voor het basisonderwijs over seksuele voorlichting, voor nogal wat boze ouders zorgde. Ergens snap ik het ook wel. Het is een instinct. Als ouder houd je je kind het liefst klein. De waarheid is dat ieder kind nieuwsgierig is naar seks en dat je als ouder nooit precies weet wanneer die nieuwsgierigheid zich aandient.

Ik stelde mezelf de simpele vraag: heb ik liever dat mijn dochter van 11 gaat googelen of, hallo karma, een sekslijn belt? Of dat ze klassikaal door haar juf of meester in ongetwijfeld giechelende setting wordt bijgepraat? Als het even meezit komt ze vanzelf thuis met vragen zodat ik in ieder geval het onderwerp niet zélf hoef aan te snijden. Ik kies dan toch voor het laatste.