Lisanne: ‘Vreemdgaan heeft bij roddelkoningin Yvonne hetzelfde effect als een rode lap bij een stier’
Ik tetterde altijd hooghartig dat, als een man me ooit zou besodemieteren, ik linea recta zou vertrekken. Toen dat me ooit echt overkwam, stond ik als aan de grond genageld en was ik vooral vervuld van schaamte. Van zelfbeklag. Ik vertrok niet.
In plaats daarvan maakte een vlaag van onzekerheid zich van mij meester. Het lag aan mij, dacht ik. Ik vertelde het aan bijna niemand. Nadat de relatie om andere, allerhande redenen spaak liep, ik andere mannen ontmoette en over mijn liefdesverdriet heen kwam, verdween die onzekerheid. Maar het feit dat ik zo anders had gereageerd dan ik had verwacht, is me altijd blijven verbazen. Ik had mijn zelfkennis totaal overschat.
Roddelkoningin Yvonne
Dat alles is inmiddels lichtjaren geleden. Toch moet ik er af en toe even aan denken, als er weer eens fikse rookpluimen uit de schoorstenen van de roddelfabriek van Yvonne Coldeweijer komen. De geoliede machines draaien overuren zodra iemand vermoedelijk een misstap heeft begaan. Zoals Waylon. Niet alleen Bibi Breijman was erachter gekomen dat haar man vreemdging maar iedereen wist het, ook z’n moeder.
Zo’n kwetsbaar moment in je leven wil je alleen aan je eigen keukentafel bespreken. Je wilt boos zijn, maar de wereld hoeft dat niet voor jou te doen. Publieke schandpalen zijn niet nodig in zoiets precairs en persoonlijks als een relatiecrisis.
Ik begrijp dat vreemdgaan bij de roddelkoningin hetzelfde effect heeft als een rode lap op een stier. Maar ik vind het ongelooflijk dat er mensen bestaan die andermans ellende online gooien en zichzelf nog recht in de spiegel aan kunnen kijken. En het is misschien wel nóg ongelooflijker dat er mensen zijn die zo’n account volgen – en dus aanmoedigen – en vervolgens hun eigen mening ventileren over wat zij zouden doen (nee, Thea, niemand is geïnteresseerd in wat jij vindt).
De vreemdganger is altijd een lul of een kutwijf. De bedrogene is altijd een slappeling als die niet meteen de koffers pakt. Oordelen: zijn we goed in. Iemand de ruimte en privacy geven om het zelf uit te zoeken: zijn we minder goed in. Inlevingsvermogen: hebben we te weinig van. We houden stug vast aan onze eigen visie op de situatie zonder dat we iets van een context hebben.
Ergens vond ik het dus heel lekker dat Steven Brunswijk was ‘gesnapt’ op vreemdgaan, maar dat de vork toch anders in de steel zat. Had Coldewijer geen idee van, natuurlijk, want wederhoor geldt niet in het Rijk der Roddelaars. Wat moet ze hebben gesmuld! Een nét getrouwde man op de Pride hevig tongend met een andere vrouw dan de zijne! Lekker een watermerkje eroverheen – Yvonne ziet immers andermans privéleven als haar eigen bezit – en dan hoppa, online knallen. Haar volgers doen de rest.
En toen kwam de reactie van Brunswijk en zijn Ayla. Lachend. Arm om elkaar heen. Er hing liefde in de lucht. Want, Yvon, deze mensen hebben – ja, schrik niet – een open relatie. Misschien is het sommige mensen ontgaan, maar relaties zijn er in allerlei vormen en hoedanigheden. Er zijn mensen die zo veel vertrouwen hebben in hun relatie, dat ze elkaar de ruimte gunnen om met anderen te zoenen of te daten. Hoe mooi is dat, als je dat kunt? De gefilmde tongzoen van Brunswijk en de felle reacties die volgden, legden geen huwelijkscrisis bloot. Ze lieten juist iets anders zien: dat wij niet kunnen oordelen over andermans relatie.
Journalist Lisanne van Sadelhoff (32) woont met haar hond Leo in Utrecht. Elke week schrijft zij in Flair over wat haar bezighoudt.
Fotografie: Bart Honingh
