Lisanne: ‘Dat doe je toch, als vrijgezel: kijken naar dat wat je niet hebt’

Zo’n onbezet kussen, leeg, en koud bovendien, evenals: het matras dat een beetje aan mijn kant indeukte omdat ik de enige was die erop lag – gek eigenlijk, dat ik nog steeds stug links bleef liggen, alsof mijn lijf nog wachtte op de rechtsligger, terwijl mijn geest heus wel wist: die rechtsligger, die komt niet meer terug.

Het besef

Waar mijn oog nog meer op viel toen ik net vrijgezel was: mensen die met bloemen lopen en je kan wel raden voor wie die bloemen zijn (in ieder geval niet voor mij). En ik zag ook: restauranttafeltjes met alles twee: twee messen twee vorken twee lepels twee borden twee glazen twee twee twee dus ga weg, zei het tafeltje met z’n non-verbale communicatie, ga weg, Lisan, met je allenige één.

En ook: advertenties voor ‘lekker een weekendje weg voor twee’, nee oké ik blijf wel thuis. En ik zag ook: rekeningen van internet/tv/Netflix/HBO/gas/water/licht, die ontzettend niet door tweeën te delen waren. En ook: ‘gehuwd’ als eerste optie bij het invullen van een medische vragenlijst en Netflix die aan mij vroeg: ‘Wie kijkt er?’ (wat denk je zelf!?).

Wat ik ook zag, en veel vooral: stelletjes, overal stelletjes, hand in hand, vingervrijend, fijn dat jullie elkaar hebben maar ga uit mijn aura met jullie seksgloed?!? Nog erger: baby’s, heel veel baby’s, en hun kirrende moeders en de onbereikbaarheid van ooit zelf zo’n kirrende moeder te mogen worden.

Ik zag het allemaal, sterker, ik zag niets anders meer dan dat in de eerste maanden waarin ik ineens, zonder aankondiging, niet meer onderdeel was van twee.

Trotse vrijgezel

Mijn zijn was ineens gehalveerd, en om mij heen: mensen die zich hadden verdubbeld, meer dan dat, mensen gaan en gaan maar met hun baby’s en bruiloften, en ik staarde me blind op dat alles, dat doe je toch, als vrijgezel, kijken naar dat wat je niet hebt, tot je opeens onbewust een tweepersoonsmaaltijd maakt en de helft invriest, en de volgende avond denkt: o, heerlijk, ik heb nog een Knorr-kliekje over, en dat je dan over je bedhelft heen gaat, er is geen rechtsligger meer en ineens word jij dus een dwarsligger, en dat je ineens in je eentje een weekendje weggaat, want je hebt niemand behalve jezelf nodig om een weekendje weg te gaan, en je kan ook zelf naar de markt gaan om bloemen te kopen, en je kan heel leuke mensen tegenkomen met wie je topseks kan hebben zonder een relatie.

En je hebt niemand, echt helemaal niemand, nodig om aan dat restauranttafeltje te zitten, proost, heel erg proost, op je heerlijke, leuke, allenige alleen.

Deze column van Lisanne komt uit Flair 12-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.