Kirsten Schilder is Flair's nieuwe columnist: 'Nick? Die spreek ik wel tijdens m’n lunchpauzes'

Het is officieel

"Nick en ik woonden nog maar net samen toen er een ingrijpende verandering plaatsvond in mijn leven. Ik kwam tot de conclusie dat lesgeven in het speciaal onderwijs, wat ik de afgelopen drie jaar had gedaan, geen ideale combinatie was met Nicks extreem drukke optreedschema. De leerlingen die ik lesgaf, kwamen vaak van heinde en ver, waardoor het lunchen op school plaatsvond. Mijn wekker stond iedere dag al vroeg en ik was laat in de middag pas thuis. Nick deed vaak meerdere optredens per dag, dus hij was al vertrokken wanneer ik de huissleutel weer in de voordeur stak. We leefden best wel langs elkaar heen. Het voordeel was dat we geen tijd hadden om ruzie te maken, maar ideaal was anders."

Wensen en dromen

"De oplossing vonden we dicht bij huis. Volendammers zijn dermate gehecht aan de warme maaltijd tussen de middag, dat er nog altijd een uur middagpauze is in het onderwijs hier. Door les te gaan geven op de basisschool in het dorp, zouden Nick en ik toch iedere dag even tijd samen hebben. Dan had ik eindelijk tijd om het met hem over mijn wensen en dromen voor de toekomst te hebben. Nick hoefde zich geen zorgen te maken; ik verlangde helemaal niet naar iets groots of meeslepends, integendeel. Ik droomde juist van iets heel kleins."

'Zou dit een lightversie van het legenestsyndroom zijn?'

"Op 16 januari 2011 werd ik het voor de eerste keer moeder. De 26e van augustus in 2012 nog een keer en 22 maart 2017 voor de laatste keer. Onlangs is Jackie drie jaar geworden en 1 april 2021 is dé dag, dan gaat onze jongste naar school. 'Nog maar' 36 jaar oud en niet meer van ’s ochtends tot ‘s avonds onze kinderen om me heen, dat vooruitzicht vind ik best ingewikkeld. Zou dit een lightversie van het legenestsyndroom zijn? Ergens vond ik het al die jaren wel comfortabel, in de luwte, achter Nicks (brede) schouders. Maar nu gaat die tijd waarin ik mijn onverdeelde aandacht aan onze kinderen kon besteden, over in een fase waarin ik weer dingen kan ondernemen. Ontzettend eng, maar ook heel leuk. Want reken maar dat ik deze tijd ga benutten om alles te proberen waar ik ooit van heb gedacht dat het iets voor mij zou kunnen zijn, of waarmee ik me verbonden heb gevoeld."

Vastleggen

"Van jongs af aan was schrijven al mijn favoriete hobby. Ik kreeg dan ook meermaals een privéplekje op de gang toegewezen, omdat ik mijn schrift volschreef met teksten die niet bij het gegeven college hoorden. Een van de weinige dingen die ik weet, is dat mijn liefde om te schrijven, allesbehalve vervlogen is. Integendeel! De laatste jaren is het weer meer en meer aan de oppervlakte gekomen."

'Schrijven over mijn leven, ons leven. Over mijn zoektocht naar mezelf als individu naast het moederschap'

"Het lijkt wel of juist nu ik ervaren heb dat onze kinderen zo ontzettend snel groot worden, ik het liefst alles van ze wil documenteren. Elke versie van hun persoonlijkheid door de jaren heen in woorden proberen te vangen en vast te leggen. Schrijven over mijn leven, ons leven. Over mijn zoektocht naar mezelf als individu naast het moederschap. Leuke anekdotes en herinneringen van de afgelopen jaren ophalen, schrijven over de geluksmomenten, maar ook over de minder leuke dingen die zijn voorgevallen. Eigenlijk over alle fases die velen van ons doormaken. Ik vind het heerlijk."

"Wat ik precies ga doen? Ik heb geen idee. Het enige wat ik weet, is dat jullie bij ieder woord dat jullie verder lezen, iets bijdragen aan het in vervulling gaan van een van mijn wensen. Iets waarvan ik zeker weet dat het bij mij past. Mijn allereerste tekst in deze Flair staat zwart op wit; dus ik ben nu officieel columnist! En Nick? Die spreek ik wel tijdens m’n lunchpauzes."

Deze column van Kirsten komt uit Flair 26. Deze editie ligt vanaf 24 juni in de winkels. Wil je ‘m liever laten bezorgen? Bestellen kan hier.

Beeld: Bart Honingh