Kirsten Schilder: 'Deze ochtend ging het er iets minder gezellig aan toe dan normaal'

Eigen schuld

"Het is inmiddels ’s avonds na tienen. Nikki en Julian slapen al een tijdje en ik moet zeggen dat ik zelf ook graag naar bed had willen gaan. Alleen onze jongste dochter vertikt het om te gaan slapen. Ik beken direct, dit is helemaal mijn eigen schuld. Deze dag begon vanochtend al vroeg. Om kwart voor zes was Jackie klaarwakker. Normaal komt ze dan nog even bij ons in bed liggen en zetten wij een film aan. Puur uit eigenbelang. Vandaag dus geen extra uurtje slaap voor ons. Ze wilde naar beneden. Daar zaten we dan: Jackie en ik in pyjama luisterend naar Monique Smit's Kleuterpop. Dát wilde ze dus..."

Moederziel alleen

"De rest van de ochtend hebben we een vrolijk zingende peuter om ons heen gehad. Ze heeft samen met Julian televisie gekeken, terwijl Nick en ik het ontbijt klaarmaakten. Nick is vervolgens met Julian gaan voetballen en Nikki en ik hebben ter voorbereiding op ons museumbezoek de site van het Anne Frank Huis bekeken. En Jackie, die moest zichzelf even vermaken. Ze vindt het heerlijk om rondom ons te scharrelen terwijl ze met haar poppen Chloë en Roosje speelt, of ze komt plotseling tevoorschijn als Mega Mindy en daarna hebben wij de rest van de dag ‘is het een vogel, is het een vliegtuig’ in ons hoofd. Altijd fijn! Deze ochtend ging het er iets minder gezellig aan toe. Ik vond het al snel vrij stil om ons heen. Haar poppen lagen moederziel alleen bij ons onder de tafel en Mega Mindy was in geen velden of wegen te bekennen."

Babygeluk

"Wat we wel hoorden, was het geluid van gesabbel op een speentje. Jackie had ergens in haar speelgoedmand een oude speen gevonden en was op haar nieuwe speelkleed gaan liggen. Daar was ze, terwijl wij allemaal druk bezig waren, heerlijk in slaap gevallen. Zachtjes wilde ik Jackie verplaatsen naar de bank, dat ligt toch wat prettiger. Tijdens het optillen pakte ze me vast en legde ze haar gezichtje voorzichtig in mijn nek. Iets wat ze als baby ook altijd deed. Mijn inmiddels driejarige meisje zorgde weer heel even dat dat babygeluk in mij naar bovenkwam. Wat vond ik dit fijn. Nikki was ondertussen zelf gaan lezen, waardoor ik alle tijd had om van het moment te genieten. Ik heb geen idee hoe lang precies we zo hebben gezeten. Wel weet ik dat het lang genoeg was om ervoor te zorgen dat Jackie, zelfs nu het al bijna half elf is, nog geen aanstalten maakt om te gaan slapen."

Lees ook Kirsten Schilder: 'In een reflex grijp ik haar arm vast waardoor ze niet valt'

Duracell-konijntje

"Hoe leuk zou het zijn als ik deze column op deze manier kon eindigen: 'Terwijl ik op de gang met mijn laptop op schoot deze column schrijf, is Jackie heerlijk in slaap gevallen.' Maar nee, het eindigt iets anders. Jackie staat namelijk nog steeds als een Duracell-konijntje op haar bed te springen. Ze komt er zelfs met enige regelmaat even uit om te controleren of ik nog wel op de afgesproken plek zit. Ik zet nu mijn laatste troef in en hoop maar dat ze in ons bed snel in slaap zal vallen – waarna ik hoogstwaarschijnlijk snel zal volgen. Misschien dat ze dat in tegenstelling tot vanochtend nu wel wil..."

Deze column van Kirsten komt uit Flair 30. Deze editie ligt vanaf 15 juli in de winkels. Wil je ‘m liever laten bezorgen? Bestellen kan hier.

Beeld: Bart Honigh