Kirsten: 'Mama, als jullie nog een keer gaan trouwen, mag ik dan ook op de foto?'
Als er één moment is waarop het verschil tussen man en vrouw duidelijk aan de oppervlakte komt, is het wel de manier waarop de trouwdag wordt beleefd. In ons geval kan ik dit contrast het best als volgt omschrijven: voor Nick begonnen de voorbereidingen ongeveer drie maanden van tevoren, voor mij begonnen de voorbereidingen op de mooiste dag van mijn leven toen ik drie jaar oud was.
Sluier lenen
Op foto’s in het fotoalbum dat mijn ouders vanaf mijn geboorte buitengewoon zorgvuldig hebben bijgehouden, is te zien dat ik ergens rond mijn derde jaar al gegrepen werd door het fenomeen ‘trouwen’. Op één foto sta ik in mijn ouderlijk huis naast een oud, bruin, leren bankstel naast mijn buurjongetje en draag ik een witte jurk met bloemenmotief. Mijn moeder was zo lief om voor deze gelegenheid haar sluier uit te lenen.
Ik denk dat Nick in de eerste drie jaar van onze relatie niet één keer bezig is geweest met een eventueel huwelijk dat er misschien ooit aan zat te komen. Hij is er in elk geval nooit uit zichzelf over begonnen. Als ik in gedachten terugga naar deze periode had ikzelf na een maand of drie de eerste ‘brainwaves’ en ‘eenpersoonsbrainstormsessies’. Ik werd er ook steeds beter in om gesprekken die Nick en ik voerden, waarover ze ook gingen, heel subtiel bij te sturen naar het onderwerp trouwen.
Lees ook Kirsten: ‘Om het onderwerp niet af te kappen, stelde ik onze kinderen de lastige vraag terug’
Kleine versie
Uiteindelijk heeft Nick wel beaamd dat ook hij het een prachtige dag en onvergetelijke gebeurtenis vond. De foto’s hangen bijna levensgroot afgedrukt bij ons bovenaan de trap. Foto’s van Nick in een prachtig blauw maatpak, Julian in exact hetzelfde pak in een kleinere maat, ikzelf in een schitterende, witte bruidsjurk van Mary Borsato en Nikki in een kleinere versie daarvan.
Onze jongste, Jackie, was destijds nog niet geboren. De eerste vier jaar van haar leven nam ze genoegen met de uitleg dat ze op dat moment in mama’s buik zat en dat ze om die reden niet op de foto’s staat. Ze is ergens in die periode verwekt, dus op zich spreken we de waarheid. Toch begint ze er nu meer en meer moeite mee te krijgen.
Mooie jurk
Een tijdje geleden waren we op Ibiza en gingen we met z’n allen naar Ses Boques, een idyllisch restaurant pal aan de kust, waar wij elkaar zes jaar geleden het jawoord gaven. Het was de allereerste keer dat Jackie uit zichzelf onze trouwlocatie herkende. Ze begon er honderduit over te vertellen en vragen te stellen. Ze was vooral erg benieuwd waar zij toen was.
“Mama, was ik er dan wel echt bij als ik in je buik zat?” “Maar op de foto’s zie je mij toch niet?” “Mama, maar ik had dan dus geen mooie jurk aan, hè?” Haar protest tegen het feit dat ze er niet fysiek bij was, begon luidere en luidere vormen aan te nemen. Aangezien ik best veel in haar herken van mezelf, vooral wat betreft haar doorzettingsvermogen als het gaat om dingen waarover ze gepassioneerd is, dacht ik al dat ze zich niet veel langer met een kluitje in het riet zou laten sturen.
En je raadt het nooit, deze week was het hek van de dam. Ja, lieve lezers, dé vraag werd gesteld: “Mama, als jullie nog een keer gaan trouwen, mag ik dan ook op de foto?” Eh… Nick?!
Kirsten Schilder (38) is de vrouw van zanger Nick (37). Samen hebben ze drie kinderen: Nikki (10), Julian (9) en Jackie (5). In Flair schrijft ze elke week open en eerlijk over haar leven.
