Hester: ‘We hebben Glennis genoeg verketterd. Het is tijd voor een tweede kans’
De kaarten liggen voor het Nederlandse publiek heel duidelijk geschud en open op tafel: Glennis Grace en haar knokploeg hebben zich verre van wenselijk gedragen in de Amsterdamse Jumbo. Van wat zich daar heeft afgespeeld hadden ze zelf een nogal positief gekleurd beeld. Het viel allemaal wel mee…
Totdat de camerabeelden van stal werden gehaald. Daaruit bleek niet alleen dat er een soort tornado door de gangpaden van de supermarkt had gewoed, ook het perfecte zoontje van de zangeres bleek gewoon een klassieke etter – ervan uit gaande dat we het gooien met winkelmandjes naar personeel niet tot de algemeen geaccepteerde omgangsvormen rekenen. 200 uur taakstraf hangt de gevallen diva boven het hoofd.
‘Mijn hele leven staat op z’n kop’, bracht ze emotioneel uit. Dat is natuurlijk superrot. Niemand zit meer op een optreden van haar te wachten en zelfs collega’s worden liever niet meer met haar gezien. Dit allemaal omdat je een plaat voor je kop had toen je zoon een jankverhaal hield over wat zich in de Jumbo had afgespeeld. Je blinde moederliefde laat je failliet gaan.
Had de strafeis hoger gemoeten? Welnee. De zwaarste straf heeft ze al gekregen, daar kan geen eenzame opsluiting tegenop. Uitgekotst worden door zo ongeveer iedereen om je heen moet een marteling zijn. Wat voegt een paar maanden gevangenis daar nou aan toe? 200 uur hondenhokken schoonspuiten of de berm aanschoffelen; ga er maar aan staan. Je weet dat het een kwestie van tijd is dat er een foto van je gemaakt wordt en je voor de zoveelste keer op social media het mikpunt van spot wordt. Nee, gestraft is ze al, en hoe.
Glennis wil het gesprek aan gaan met de slachtoffers en dat pleit voor haar, meer dan met een sip gezicht zieltjes proberen te winnen aan tafel bij Jinek. Het gaat om de slachtoffers, niet om Glennis én…ook niet om ons vermaak. Want laten we eerlijk zijn; we hebben er als Nederlands publiek maar wat van genoten, van deze rel. We tuneden allemaal in toen ze bij Jinek zat, lazen nieuwsgierig de rechtbanktweets van Saskia Belleman mee, hadden er collectief een oordeel over, hebben er vreselijk om gelachen, hebben haar verketterd en het ging ook nog eens zoals we wilden; ze kwam er niet ongestraft mee weg.
Maar nu is het tijd voor een tweede kans. We kunnen niet voor eeuwig met z’n allen in rancune blijven hangen, we hebben allemaal in het leven wel eens een uitglijder gemaakt waarna we na een welgemeend sorry en een boetedoening weer door konden, of niet?
Wie weet heeft dit haar echt veranderd. Wie weet zijn haar ogen geopend, houdt ze haar Amsterdamse branie een beetje in toom en ziet ze in dat haar zoon niet dat onschuldige kleine mannetje van toen in de luiers meer is. Ik hoop vooral dat híj inziet wat hij veroorzaakt heeft. Hij is de aanstichter. Hij verdient wat mij betreft vandaag écht iets meer dan een mondelinge berisping van de rechter. Dit joch staat nog aan het begin van zijn leven, als je die nu niet flink en grondig bijstuurt kan dat wel eens echt goed misgaan…
Hester Zitvast (44) is freelance journalist, moeder van vier kinderen (21, 18, 8 en een baby). Door haar Twitter-verslaving zit ze bovenop het nieuws en daar heeft ze vaak wel een mening over. Voor Flair ventileert ze die opinie. Daar hoef je het als lezer natuurlijk niet altijd mee eens te zijn. Een goede (en fatsoenlijke) discussie gaat ze niet uit de weg.
