Hester: ‘Vol verbazing lees ik de ode van Sylvie Meis aan zichzelf’

Sylvie heeft de laatste dagen haar eigen leventje eens overpeinsd en is tot de schaamteloze conclusie gekomen dat ze het werkelijk aan alle kanten tot in de finesses gemaakt heeft. Het was zeker niet altijd makkelijk, maar ze is een sterke, succesvolle moeder en ondernemer.

Dat heeft ze allemaal bereikt door haar dromen nooit los te laten, te visualiseren, te werken, gedisciplineerd te zijn, geen angst te kennen en natuurlijk komt het ook een beetje beetje door karma, want je oogst wat je zaait, immers. Sylvie houdt van zichzelf en ik krijg er de rillingen van. In niets denk ik door de lofzang: ‘Wat een leuke vrouw moet dat zijn!’ Terwijl ze daar dus zelf echt anders over denkt.

Mijn eigen dochter van 9 stond het onlangs voor de spiegel uit te gillen dat ze van die mooie ogen heeft. ‘Ik vind mezelf sowieso mooi’, concludeerde ze. Ik stond daar als een trotse moeder naast, want los van het feit dat ze gelijk had, vind ik het ook een mooie eigenschap, een beetje van jezelf houden.

Dan ik... Aan selfies doe ik niet (nooit mooi) en als er iemand een foto wil maken in mijn directe omgeving, instrueer ik altijd mij er niet op te zetten. ‘Ik zie er niet uit’, roep ik dan. Het komt me nooit uit, altijd zit mijn haar niet helemaal zoals het hoort of heb ik te veel kreukels in mijn hoofd. Voordat ik mezelf tot krachtig en succesvol bestempel, moeten er minstens drie flessen wijn in. Ik benadruk eerder wat ik niet kan of waar ik hopeloos in faal.

Ik kijk altijd vol verbazing naar mensen die er gewoon geen rem op zetten, op zelfliefde. Die direct voor de lens springen, als ze een camera zien. Die hun hele socials volplempen met hun eigen hoofd. Die, zelfs als ze een keertje kritisch zijn, toch weer beweren dat ze het zo goed doen allemaal. Ik vind dat wat arrogant ja. En arrogantie strookt niet helemaal met mijn nuchtere Nederlandse instelling.

Doe hier maar normaal, dan doe je al gek genoeg – dat past mij dan weer perfect. Ik heb mijn geboortedag op al mijn social mediakanalen verwijderd, ik moet er niet aan denken een dag op die manier in de belangstelling te staan. Sylvie pakt dat podium juist, zij slingert alle spotlights aan en schrijft zelfs een ode aan zichzelf.

Ik ben eens bij mezelf te rade gegaan of ik daar nou jaloers op ben, op die overdosis #selflove. Het antwoord? Nee, dat ben ik niet. Helemaal niet zelfs. De mensen die ik het mooist en het leukst vind, hebben vrijwel allemaal een bepaalde bescheidenheid in zich. Zij nemen geen ruimte van anderen in, ze voelen zich niet beter, mooier of leuker, ze steken zichzelf geen veer in de reet, want goede wijn behoeft geen krans. En zo zie je maar dat op ieder potje toch echt weer een dekseltje past, soort zoekt soort - of zo.

Desalniettemin wil ik Sylvie bij deze uiteraard wel feliciteren met haar 45e verjaardag.

Sending you all love & kisses, Hester.

Voor wie nieuwsgierig is naar de foto van Sylvie, zie hieronder: