Hester: ‘Natuurlijk is er een smartphoneverbod op scholen nodig’
Een paar maanden geleden gaf ik een hele dag workshops aan Mavo 4. Ik was er enthousiast over, aan de voorkant – mijn dochter van 18 vond dat aandoenlijk. “Mam, je hebt echt geen idee hoe stom kinderen van die leeftijd zijn. Ze zitten echt zó niet op jou te wachten. Je gaat echt spijt krijgen.”
Ik ging ervan uit dat dit wel mee zou vallen, ik viel immers niet te vergelijken met een stoffige docent wiskunde en daarbij had ik zelf twee pubers, ik wist echt wel hoe ik dit moest aanpakken. Met een gelikte (vond ik) PowerPointpresentatie over fake news, wat goede grappen en wat interessant videomateriaal toog ik naar de voormalig middelbare school van mijn oudste twee kinderen. Ik had er geen rekening mee gehouden dat ik het op moest nemen tegen smartphones. Een verloren strijd.
Mijn dochter had gelijk, ze zaten inderdaad niet op mij te wachten. Bij binnenkomst wierpen ze een snelle blik op me, waarna ze gingen zitten en hun ogen non stop op hun schermpjes hielden. De een deed, gezien de stand van de telefoon en de vingers, een spelletje. De ander scrolde verveeld door Instagram. Toen de docent die mij bijstond vroeg de mobieltjes op te bergen, keken ze collectief alsof hen een oneerbaar voorstel werd gedaan. Na drie keer vragen werd met veel gezucht en gesteun gehoor gegeven aan de oproep. De moed was me toen al volledig in de schoenen gezakt.
Ik ben geen geboren leraar, hoewel het onder de streep met die workshops nog best goed kwam. Maar geloof mij; dat vak is gewoon ook echt niet uit te voeren zolang er telefoons binnen handbereik liggen. Toen een filmpje in de presentatie haperde en de docent met het voorstel kwam verder te kijken op de mobiel, ging dat welgeteld 30 seconden goed. Daarna zat iedereen iets anders te doen – op de telefoon uiteraard.
Er gaan stemmen op voor een smartphoneverbod op scholen, tijdens lesuren en ik kan dat alleen maar toejuichen. Wat zou je ertegen hebben? Bij binnenkomst uitzetten, in een speciale zak hangen en hop leren en luisteren: daar zit je voor in een klas. En je kunt niet leren en tegelijk snapchats versturen of Clash of Clans spelen. Het brein trekt dat niet en los daarvan is het volstrekt disrespectvol naar degene die voor de klas staat om jou iets bij te brengen.
Betuttelend? Absoluut. Maar dit is hoe het is. Wijzelf kunnen er ook niet mee omgaan; kijk maar eens om je heen hoeveel mensen, in gesprek met een ander, ook naar hun telefoon staan te kijken. We doen alles half/half, we zijn in vrijwel alles afgeleid door wat die ander zo nodig op social media moet delen. En prima dat je daar je vrije tijd mee opvult.
Maar zoals we van de caissière, de kapper of de tandarts ook niet zouden accepteren dat ze met één oog op hun mobiel zitten te gluren, mogen we van leerlingen verwachten dat ze zich focussen op dat waarvoor ze in de schoolbanken zitten. En ja, daar heb je op die leeftijd iets als een smartphoneverbod voor nodig. En dan is het hopen op jong geleerd, oud gedaan.
Hester Zitvast (45) is freelance journalist, moeder van vier kinderen (21, 18, 9 en een baby). Door haar Twitter-verslaving zit ze bovenop het nieuws en daar heeft ze vaak wel een mening over. Voor Flair ventileert ze die opinie. Daar hoef je het als lezer natuurlijk niet altijd mee eens te zijn. Een goede (en fatsoenlijke) discussie gaat ze niet uit de weg.
