Hester: 'Kökçü had een ijzersterk statement kunnen maken'
Een geloof dat het afkeurt dat je met een regenboogband om speelt om inclusiviteit te omarmen, spoort niet. Ik kan er niet bij dat je buigt voor een religie of voor familie die je mogelijk uitkotst, terwijl je ook het verschil had kunnen maken.
Het is van Feyenoord-aanvoerder Kökçü een weloverwogen keuze geweest, waarmee hij bij de Nederlandse bevolking haat, maar ook veel lof, oogst. Haat uiteraard van een groep die je heel makkelijk weg kunt zetten als 'de deugers' of 'woke' - termen met een negatieve bijsmaak, want deugen doe je tegenwoordig maar beter niet.
Een voorbeeldfunctie
En lof van woke-haters, religieuzen en (veel) voetbalsupporters: we moeten respect hebben voor Kökçü's keuze. Want dat is "vrijheid!" Dat laatste vind ik lastig. Lastig omdat deze man in dit geval een voorbeeldfunctie heeft. Hij is aanvoerder, hij representeert het elftal en in zekere zin een hele club. Wat is je boodschap naar de jeugd van je club? Naar die ene speler die worstelt met zijn geaardheid in een al zo moeilijke omgeving om hier voor uit te komen? Die wijs je feitelijk af.
Drol in prachtig pakpapier
Kökçü's statement is zorgvuldig geformuleerd. Het zijn mooie woorden om een feitelijk absurde boodschap te brengen, een drol in prachtig pakpapier: "Ik bedoel het niet rot en ik respecteer je volledig, ik wil alleen niets te maken hebben met het verbeteren van jouw positie in deze wereld. Zoek het lekker uit."
Acties om inclusiviteit op de kaart te zetten, zijn helaas nog steeds nodig. Dagelijks worden er mannen uitgescholden. Zijn er stellen die niet hand in hand durven te lopen in bepaalde wijken. Regelmatig worden er gays in elkaar geslagen alleen omdat ze zijn wie ze zijn en laten we daarover heel eerlijk zijn met z'n allen: niet zelden is de achterliggende reden van dat geweld te vinden terug te voeren op een geloof.
In een stadion dat stijf staat van het testosteron is niet veel plek voor liefde tussen twee mannen
Homoseksualiteit en voetbal gaat maar moeilijk samen, niet alleen bij Feyenoord niet, bij geen enkele club. In een stadion dat stijf staat van het testosteron is niet veel plek voor liefde tussen twee mannen. Beter hou je als homoseksuele speler je geaardheid zo goed mogelijk verborgen, je bent voer voor spreekkoren als het publiek erachter komt. 'Homo' is in deze sport een veelgebruikt scheldwoord. De songteksten worden geschreven waar je bijstaat als ze ontdekken dat je op mannen valt.
Lees ook: Hester: Heb je het niet al te breed, neem dan geen huisdier
Uit de kast
Vorige week kwamen de twee Spaanse topvoetballers Casillas en Puyol op Twitter uit de kast. Naast talloze positieve reacties, regende het uiteraard ook homofobe berichten. Niet veel later bleek het om een grap te gaan. 'Gehackt', zo gaat de officiële lezing. Wat ik vooral zie, is een ongelooflijk pijnlijke actie – van wie dan ook – voor homoseksuele voetballers die hun verhaal hadden willen delen. Die kregen een genadeloos inkijkje hoe de wereld dan zou reageren. Om die shitstorm te doorstaan, moet je stevig in je voetbalschoenen staan.
Met alle respect, uiteraard
Kökçü had een ijzersterk statement kunnen maken naar al die andere gelovigen: gasten, het is 2022, we gaan het vanaf nu anders doen. Maar hij voelde dat niet. Hij voelde zich niet geroepen. Daarentegen had hij dan weer geen enkele moeite met een gokreclame op zijn shirt… Onbegrijpelijk. (Maar met alle respect, uiteraard.)
Hester Zitvast (44) is freelance journalist, moeder van vier kinderen (21, 18, 8 en een baby). Door haar Twitter-verslaving zit ze bovenop het nieuws en daar heeft ze vaak wel een mening over. Voor Flair ventileert ze die opinie. Daar hoef je het als lezer natuurlijk niet altijd mee eens te zijn. Een goede (en fatsoenlijke) discussie gaat ze niet uit de weg.