Hester: 'Als vrijwel niemand het snapt, wat is deze democratie dan waard?'
Mijn 18-jarige dochter mag dit jaar voor het eerst stemmen. Daar is opwinding over, kan ik jullie vetellen. Als klein meisje wilde ze altijd al mee naar binnen en dan mocht ze voor mij met dat beruchte rode potlood een vakje inkleuren. En nu hoeft ze niet langer in te kleuren wat ik haar aangeef; ze mag het zelf bepalen.
We wisten al dat ze links was en dat werd inderdaad bevestigd door de stemwijzer die ze invulde. Ze deed de stemwijzer samen met haar beste vriendin, hardop en bij iedere vraag schakelde ze mijn hulp in, terwijl ik stond te koken.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik haar diverse keren geen antwoord kon geven of wel ergens de klok had horen luiden, maar niet precies wist waar de klepel hing. Ik zit redelijk bovenop het nieuws, maar de politiek is echter voor de gemiddelde burger onnavolgbaar geworden.
En als het zoals nu dan ook nog eens om iets als de Provinciale Staten gaat; ik geef het de beginnend stemmer te doen.
We zagen tal van politieke kopstukken als Sigrid Kaag, Mark Rutte, Caroline van der Plas, Geert Wilders, Joost Eerdmans en Wopke Hoekstra aan tafels van talkshows verschijnen en we hoorden ze er het hoogste woord voeren. Verkiesbaar zijn ze echter niet en dat zou je bijna vergeten.
Ze hebben het over zaken waarin het deze verkiezing helemaal niet gaat, maar weet de gemiddelde burger veel. Die heeft helemaal geen tijd zich er volledig in vast te bijten en van A tot Z te doorgronden wat er speelt, dus die stemt op wie er het beste verhaal vertelt en wie er dit keer het sympathiekst overkomt.
Wat er lokaal speelt, hoor je niet bij Jinek of Op1 en al helemaal niet bij Shownieuws. Daarvoor moet je naar je regionale omroep zappen, het lokale sufferdje uitpluizen of alle verkiezingsprogramma's nauwkeurig doornemen. Zeg eens eerlijk; heb jij dat gedaan?
Het gekonkel, het geruzie, fakenews, het om de hete brei heen draaien, het nodeloos ingewikkeld maken van tal van zaken, de eindeloze versnippering van het politieke landschap, de steeds extremere uitspraken van politici; je hebt er een dagtaak aan om bij te blijven en het ook daadwerkelijk te snappen.
Toch kleuren we woensdag dat kleine rondje naar eer en geweten rood, alleen op basis van wat? Op basis van onderbuikgevoel? Dat wat je omgeving doet? Dat wat een stemwijzer je adviseert? Dat wat je al jaren doet?
Ik durf te beweren dat maar weinig mensen woensdag echt gedegen kunnen onderbouwen waarop ze stemmen. Ze doen maar wat, als ze al wat doen. En met dat gegeven mogen we onszelf best afvragen wat een democratie waard is, vind ik…
Hester Zitvast (45) is freelance journalist, moeder van vier kinderen (21, 18, 9 en een baby). Door haar Twitter-verslaving zit ze bovenop het nieuws en daar heeft ze vaak wel een mening over. Voor Flair ventileert ze die opinie. Daar hoef je het als lezer natuurlijk niet altijd mee eens te zijn. Een goede (en fatsoenlijke) discussie gaat ze niet uit de weg.
