Gwen: ‘Hoe vaak we ook bij elkaar vandaan zijn geweest, elke keer weer, na zo’n 48 uur, begint het gemis’

Mijn go-toplek als ik grote bergen focuswerk moet verzetten. Natuurlijk kan dat ook in Amsterdam, maar het gaat toch allemaal net iets vlotter als ik uit mijn bubbel stap met een strand voor de deur. De sauna en roomservice kunnen ook geen kwaad. Ik hou ervan om mezelf te verwennen.

Work hard play hard: een werkvakantie! Ik ben niet helemaal alleen, want zo’n strand wandelt toch net wat lekkerder met onze kleine bullebak Eddie erbij.

Toen mijn vriend en ik elkaar acht jaar geleden leerden kennen, stond ik op het punt om voor het eerst een paar weken in mijn uppie op vakantie naar Bali te gaan. Heerlijk zou je denken, maar ik vervloekte mezelf.

Deze reis was geboekt op een moment dat ik single was en niemand met me mee op vakantie kon. Stiekem was ik altijd al nieuwsgierig geweest naar hoe het zou zijn om alleen de wereld rond te gaan, maar ik had er simpelweg het lef niet voor gehad.

Toen ik veertien was, stapte ik voor het eerst in een vliegtuig richting de Costa del Sol, onder begeleiding van mijn ouders. De spanning die dat met zich meebracht, was voor mij een toekomstvoorspelling: veel verder dan Europa gaan we niet komen.

Onze Gwen uit Uden blijft gewoon lekker in de buurt. Als je me toen had verteld dat ik uiteindelijk grote delen van de wereld in mijn eentje ging ontdekken, had ik je in je gezicht uitlachen.

Mijn eerst soloreis ooit was een groot succes en bleek achteraf de toon te hebben gezet voor mijn relatie. Voor mijn werk ging ik steeds meer op pad en terwijl ik heerlijke reizen met mijn vriend maakte, nam ik mezelf ook nog regelmatig mee op vakantie. Af en toe een paar dagen en met regelmaat een paar weken.

Door solo op vakantie te gaan, weet ik dat ik de tijd van mijn leven kan hebben met mezelf en dat is voor mij de hele wereld waard. Ik heb mijn vriend zelfs kunnen inspireren hetzelfde te doen. Dan bewaak ik het fort. Hoe vaak we ook bij elkaar vandaan zijn geweest, elke keer weer, na zo’n 48 uur, begint het gemis.

Voor vertrek kan ik me bijna niet voorstellen hoe intens het gaat voelen, maar het is er altijd. Alles wat klein was, voelt ineens groot en alle zaken die vanzelfsprekend waren, worden ineens bijzonder. Dan mis ik hem met elke vezel van mijn lijf.

We hebben mazzel tijdens onze dagen in Noordwijk, want de zon schijnt alsof het bijna lente is. Het is hier zo ongelofelijk mooi. De wereld lijkt altijd een stukje grootser als je aan het strand bent. Mijn telefoon staat vol beelden van Eddie die zich van zijn beste kant laat zien op het strand. Ik kan niet wachten om ze te delen.

‘We komen eraan schatje!!<3’ stuur ik mijn vriend. Wat is het toch fijn om elkaar af en toe zo hard te missen.

Deze column van Gwen komt uit Flair 09-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.