Gwen: ‘De afgelopen 12 maanden zijn bizar geweest’

Agenda in de hoek. De maand was van mij. Het idee begon klein. Wat nou als ik twee weken vrij neem? Wat nou als? Wie houdt me tegen? Ik ben tenslotte mijn eigen baas. Maar dat idee escaleerde al snel en resulteerde in een, volledig geblokte, maand. De afgelopen twaalf maanden zijn bizar geweest.

De zaadjes die ik de afgelopen jaren had geplant konden geoogst worden. De twee podcasts, het theater, de programma’s, mijn bedrijf en als klap op de vuurpijl de lancering van mijn boek, dat na een paar weken in de bestsellerlijst binnen drie maanden al naar een derde druk ging. Het voelde alsof ik van hoogtepunt naar hoogtepunt vloog. Vakantie houden, offline gaan en niksdoen is mijn specialiteit, maar ik had zelfs voor het eerst in jaren niet eens zin om vrij te zijn.

Hoe ik me voelde? Eigenlijk best prima. De stoomlocomotief was al maanden lekker op gang. Tien ballen in de lucht houden ging me gemakkelijk af. Alleen tot rust komen was een dingetje. Want de momenten die ik had om bij te tanken waren onrustig. Mijn aandacht bleef bijvoorbeeld niet bij de film en als het tijd was om te gaan slapen, had ik liever dat het meteen al ochtend was zodat ik weer kon knallen.

Er was onrust. En als ik iets heb geleerd van mijn burn-out tien jaar geleden, is het dat dit een alarmbel was die loeide. Ik had er gvd zelfs een boek over geschreven. Dus de rem erop en snel een beetje. De agenda werd geblokt, er werd nee gezegd tegen dingen waar ik ja tegen wilde zeggen en er werd een plan gemaakt. Want zo ben ik dan weer wel. Wat gaan we eruit halen?

Legio, want lekker mindful, naar Barcelona met een vriendin, ook eens een keer koken voor mijn vriend, hard chillen, sporten, het huis organiseren en ‘alles een plek geven’, veel vrienden knuffelen, veel eten. En allemaal van die lullige to do’s waar je normaal geen tijd voor maakt zoals een jas naar de kleermaker brengen en je ogen opnieuw laten opmeten.

Alles hierboven is gelukt, maar die onrust in mijn kop bleef er drie van de vier weken. Hoe hard ik ook childe en mezelf uit elkaar wrong in de yogales. Vakantie neem je namelijk op een moment dat je het nog niet zo hard nodig hebt. Je planten geef je toch ook niet alleen maar water op de momenten dat ze in bloei staan?

Ik wist het allemaal al en toch heb ik me het afgelopen jaar laten meeslepen. En toen begon mijn heerlijke werkende leven weer en liep ik met de hond over de kade waar ik elke dag loop. Ik voelde me als herboren. De afgelopen vier weken waren meer dan nuttig. Maar een vakantie stel ik nooit meer zo lang uit.

Deze column van Gwen komt uit Flair 05-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.