Floor Faber #93: ‘Ik zie steeds allerlei opwindende scenes voor me, hoe hij me in mijn nek zoent’
Aan het hoofd van de tafel zit Hannah om de vergadering te leiden. Ze heeft een heel andere stijl dan Jan-Willem, die praatte voornamelijk zelf. Hannah wil van alle redacteuren horen hoe ver we zijn met onze projecten, en dan verwacht ze dat we met z’n allen suggesties doen.
Woensdag
Ik zou graag actief mee willen doen, maar er zitten watten in mijn hoofd. Gisteravond appte Hans dat ik steeds in zijn hoofd zat en of we elkaar een keer kunnen ontmoeten. Daar heb ik tot een uur of drie over liggen piekeren.
Ik weet niet wat ik ermee aan moet. Aan de ene kant vind ik dat ik het niet moet doen. Hij is getrouwd, ik heb een relatie met Kevin, en die vreemde geiligheid is vast een voorbijgaand iets. Maar het lastige is dat ik steeds allerlei opwindende scenes voor me zie: Hans zittend op een stoel en ik die hem berijd, hoe hij me in mijn nek zoent, mijn handen kroelend in zijn haar. Hans die me tegen een muur aanduwt, een been omhoogtrekt en zijn vingers laat glijden in mijn vochtige kut. Hans die me over de keukentafel legt, zijn handen om mijn heupen...
‘Floor!’ zegt Hannah met snerpende stem. ‘Heb jij nog ideeën voor de rubriek van Xanti?’
‘En nou, nee, ik vind dat ze het geweldig doet.’
Ze trekt een wenkbrauw op. ‘Ze vertelt net dat ze nog niemand heeft gevonden die ze kan interviewen. Help jij haar straks daar even mee en let in godsnaam even op. Deze vergadering heeft alleen zin als iedereen actief meedoet.’
‘Tuurlijk.’ Ik probeer zo schuldbewust mogelijk te kijken. Wanneer Bas vertelt over een nieuw beveilingssysteem voor het CMS, tik ik onder tafel snel een antwoord naar Hans. ‘Oké.’ Even voel ik me schuldig maar dan bedenk ik dat het juist goed is om Hans te zien. Realiteit is de beste manier om erotische dromen om zeep te helpen.
Zondag
Het lukte steeds niet om af te spreken, maar vanmiddag is het dan zo ver. Ik spray extra deo op en poets mijn tanden en zeg dan tegen Kevin dat ik een stukje met Fred ga lopen. In een park heb ik met Hans afgesproken, omdat we allebei geen zin hebben om bekenden tegen te komen. De afgelopen dagen heb ik geprobeerd geile gedachten de kop in te drukken, en deze ontmoeting gaat daar vast bij helpen. Hoe sexy kan een man van middelbare leeftijd zijn in hard daglicht, en zonder alcoholwaas of de euforie van het applaus?
Op een bankje achter de muziektent wacht hij op me. Jeans, witte sneakers, een donkerblauw overhemd met de eerste knoopjes los. ‘Daar ben je dan eindelijk.’ Hij lacht schuin en ik denk: zo is hij net die acteur, hoe heet hij ook alweer. ‘Zeggen ze wel eens dat je op iemand lijkt?’
Hij knikt. ‘Jack Nicholson, maar ik heb meer haar.’
Ik ga naast hem zitten, en ruik een citrusachtige geur. O ja, zo rook hij ook altijd bij de repetities. Lekker. ‘Gek om hier zo met jou te zijn,’ zeg ik. ‘Ik begrijp niet precies wat er tussen ons gebeurde, die laatste avond.’
Hij draait zich naar me toe waardoor ik de gouden vlekjes in zijn irissen zie. ‘Daar wil ik ook achterkomen. Ik denk steeds aan je. Aan hoe je een lok voor je ogen wegveegt, aan de gekke sokken die je draagt, aan je verhalen over je hond. Weet je dat als je zenuwachtig bent je je tanden op elkaar klemt?’
‘Doe ik dat?’
‘Toen ik je kuste maakte je een zachte geluid, een soort hmmm, alsof je iets heerlijks at.’ Hij pakt met beide handen mijn gezicht vast en zoent me. Ik beef van opwinding.
