Floor Faber #91: ‘Dit was een intense ik-voel-het-tot-in-mijn-tenen-zoen’
Gisteren hebben we het toneelstuk voor het laatst opgevoerd en daarna gingen we met het hele gezelschap naar een grand café. Iedereen was opgelucht dat het stuk zo goed was ontvangen, maar we waren ook verdrietig dat het voorbij was.
Maandag
Aan de bar dronken we bier en wijn, schalen bitterballen gingen rond en we lachten en praatten veel te hard, alsof we nog steeds op het podium stonden. Het maakte niet uit, de eigenaar van het café was ook naar het stuk geweest en vond het alleen maar leuk dat we er waren.
Op een gegeven moment ging Hans achter de piano zitten, Kaoutar legde haar hand op zijn schouder en ze zongen om de beurt een regel van een oud jazzliedje. ‘You like potato and I like potato. You like tomato and I like tomato - Potato, potahto, tomato, tomahto - Let’s call the whole thing off.’ Hans kan toon houden en daar houdt het wel mee op, maar Kauotar heeft zo’n mooie stem dat de rillingen over mijn rug liepen. Echt, onbegrijpelijk dat ze niet op de toneelschool is aangenomen.
Daarna volgde Leef alsof het je laatste dag is, en gouwe ouden van Hazes senior en van Guus Meewis en iedereen zong keihard mee, ook al klonken sommigen als Dion en Mia. Wat tof dat ik hierbij ben! dacht ik steeds. Wat een geweldige mensen zijn dit! Ik voelde me ongeveer zoals bij de afscheidsmusical van groep 8: superblij en sentimenteel.
Tegen enen sloot het café en buiten knuffelden we weer, we gaven nog meer complimenten over elkaars acteerprestaties en wensten iedereen een hele mooie zomer. Toen liep ik een beetje dronken naar mijn fiets die nog voor het theater stond. Ik haalde die van het slot en ineens stond Hans naast me. ‘Ik moet nog afscheid van mijn favoriete tegenspeelster nemen.’
Hij nam me in zijn armen en zoende me. Nu hadden we dat op het podium vaak genoeg gedaan, maar dit was anders, dit was een intense ik-voel-het-tot-in-mijn-tenen-zoen. En ik ga er niet over liegen, ik genoot ervan. Zijn tong verkende de mijne met plagerige stootjes, ik proefde bier en zijn Hans-luchtje en ik duwde mijn onderlichaam tegen hem aan. Na een poosje lieten we elkaar los en keken elkaar aan, geil en een beetje verward. ‘Dit moeten we maar niet doen,’ zei ik.
Hij knikte. ‘Beter van niet.’ Daarna zoenden we weer, vol passie, mijn handen in zijn haar, hij knabbelde aan mijn oor, kuste mijn nek, beet iets te hard. Daardoor kwam ik weer bij mijn positieven en ik maakte me van hem los. ‘Dit is echt geen goed idee.’
‘Je hebt gelijk.’ Hij gaf me nog snel een kus op mijn mond en zei toen: ‘Tot het nieuwe seizoen.’ Daarna liep hij weg. Voordat hij de hoek omging, draaide hij zich nog een keer om en lachte naar me.
Met rubberen knieën fietste ik naar huis. Kevin sliep gelukkig al. Ik kleedde me snel uit en ging onder de douche staan en ik fantaseerde dat Hans mijn borsten inzeepte, mijn lichaam verkende, zijn pik kloppend tegen m’n buik, in me. Zonder geluid te maken kwam ik klaar.
Floor Faber #90
Woensdag
De ware vrijmarktfan trekt zich niets aan van de kou en zit warm gekleed op een klapstoel voor zijn koopwaar. Kevin en ik lopen hand in hand door de menigte en bekijken de spulletjes. Het lijkt wel of iedereen elk jaar dezelfde zooi van zolder haalt. Veel oud speelgoed, cd’s, boeken, kleding. Verschillende keren word ik aangesproken door mensen die vertellen dat ze naar het toneelstuk zijn geweest en ze ervan genoten hebben. Dan krijg ik heel even het gevoel dat ik wereldberoemd ben, en tot mijn verbazing vind ik het heerlijk.
