PREMIUM
Floor Faber #84: ‘Wel of geen baby? Wel of geen Kevin?’
Weggedoken in een dikke jas staat Anouk voor het station op me te wachten. Nadat we elkaar hebben omhelsd, lopen we de stad in. Mijn plan is om een cadeautje voor mijn moeders verjaardag te kopen, maar als dat niet lukt is dat ook prima. Ze is net zo blij als ik een bedrag overmaak naar het Rode Kruis omdat ze toch alles al heeft.
Vrijdag
Anouk en ik kletsen, wijzen elkaar op mooie etalages, interessante mensen, jaloersmakende huizen en schattige honden. Ze vertelt over haar kindje, hoe het met haar ex is, en dat ze binnenkort uitgaat met een man die op dezelfde galerij woont. ‘Gewoon voor de gezelligheid, hoor. Ik voel geen waanzinnige klik op fysiek vlak.’
‘Ben je al met hem naar bed geweest?’
Ze begint hard te lachen, en ik weet genoeg. ‘En jij?’ vraagt ze. ‘Hoe is het met jou?’
Ik vertel dat Kevin en ik geen ruzie hebben, maar het ook niet heel oké is tussen ons. ‘Laten we een borrel gaan drinken.’ In de lobby van een chic hotel ploffen we neer op een leren design bank en bij een jongen in een lichtgrijs pak bestellen we een glas Chardonnay. Hij heeft verschillende soorten, en omdat het ons allemaal niets zegt, zeggen we dat hij gewoon maar moet inschenken welke hij het lekkerst vindt. Vervolgens brengt hij een statafel met nootjes en zoutjes en lege glazen. Daarna komt hij met een fles wijn die ik mag voorproeven. ‘Heerlijk,’ zeg ik en denk: dit kost minstens vijftien euro per glas. Jammer dan, los genietos.
Zodra hij weg is, barst ik los over de kinderkwestie die tussen Kevin en mij steeds weer de kop opsteekt en hoe knettergek ik daarvan word. Anouk luistert, knikt, en zegt dan: ‘Ik vind wel dat als je per se geen kinderen wilt, je dat tegen Kevin moet zeggen.’
‘Maar ik weet dat niet zeker. Alleen heel zeker dat ik het nu niet wil. Hoe was dat toen bij jou?’
Ze neemt een slokje, denkt even na en zegt: ‘Op dat moment was het zo goed tussen Jan-Willem en mij dat een kind heel logisch voelde. We zaten toen ook midden in de coronatijd.’ Ze lacht. ‘Eigenlijk heb ik geen coronahond maar een coronababy.’
‘Maar heb je er spijt van?’
‘Eerlijk?’ Haar blik verzacht. ‘Er is niemand van wie ik zoveel hou als Liv. Ze is het mooiste dat me in mijn leven is overkomen. Dat is een cliché, ik weet het, maar zo voelt het echt. Ik denk wel eens dat jij je te veel laat leiden door je angsten. Je hebt zelf geen goede relatie met je moeder en volgens mij denk je daardoor dat je niet geschikt bent. Maar kijk naar mij! Wie had nou van mij verwacht dat ik een toegewijde mama zou worden?’
Plotseling schieten er tranen in mijn ogen en Anouk slaat haar arm om me heen. ‘Je moet niet zo bang zijn, Floor. Als jij een kind krijgt, gaat jullie relatie helemaal niet lijken op die van jou en je moeder. Dat weet ik zeker.’
Floor Faber #83
Zaterdag
Wel of geen baby? Wel of geen Kevin? Ik pieker maar door en door en door. Wanneer ik midden in de nacht wakker word, slaat mijn hoofd onmiddellijk weer op hol. Een kopje thee dan maar. Fred vindt het wel gezellig dat ik beneden ben en komt meteen op mijn schoot liggen. Dan hoor ik de trap kraken. ‘Wat is er met je?’ vraagt Kevin.
‘Niets,’ zeg ik. ‘Alles.’
Hij komt naast me zitten en slaat zijn arm om me heen. ‘Vertel nou eens wat je dwarszit.’ En dan begin ik te praten.
