Floor Faber #60: 'Ik besef dat ik beter mijn mond kan houden'
Kevin wil graag dat we samen aan Linda, zijn moeder, vertellen dat we gaan samenwonen. Daarom heeft hij haar bij mij te eten gevraagd en zelfs een airfryer gekocht zodat hij haar krokante kaashapjes met chili kan serveren – haar lievelings.
Dinsdag
De hele middag is hij druk bezig in de keuken, ik stofzuig vloer, banken en de stoelen, neem kastjes klamvochtig af, borstel Fred en doe iets creatiefs met bessentakken in een vaas.
Tegen vijven staat Linda voor de deur. ‘Leuk dat je me weer eens uitnodigt, ik zie je bijna nooit. Kevin is altijd bij jou.’ Als ik zeg dat haar haar erg mooi zit, antwoordt ze: ‘Dat zijn chemokrullen. Binnenkort laat ik ze afknippen want ze doen me alleen maar denken aan die rot periode. Nou, waar is mijn zoon?’
Ze omhelst hem of ze hem weken niet heeft gezien en is razend enthousiast over de kaashapjes. ‘Wat lief dat je daaraan hebt gedacht!’ Aan de keukentafel vertelt ze hem over een buurvrouw die ik niet ken, de vakantie van haar zus die ik nog nooit heb ontmoet, en dat ze over twee weken weer op controle moet. ‘Elke keer blijft het spannend.’ Geen een keer vraagt ze iets aan mij, ik had er net zo goed niet kunnen zijn. Kevin zet een schaal met vegetarische lasagne op tafel en schept op. ‘Geen vlees?’ vraagt ze.
‘Ik ben vegetarisch,’ antwoord ik.
‘Maar die bouwstoffen heeft hij toch nodig? Zeker een man als Kevin die veel sport.’
Zal ik iets zeggen over kalfjes die nooit daglicht zien? Opgehokte varkens, uitgemolken koeien, het mestprobleem, de vogelgriep? Beter van niet. ‘Er zijn zoveel lekkere gerechten waarvoor je geen vlees nodig hebt.’ Ze kijkt me glazig aan als ik vertel over vega Engelse topkoks en ik besef dat ik beter mijn mond kan houden.
‘Mam,’ zegt Kevin dan. ‘Floor en ik wilde je wat vertellen.’
Ze slaat haar handen voor haar mond en vraagt met grote ogen: ‘Is ze zwanger?’
Lees ook Floor Faber #59: ‘Mijn hartslag schiet omhoog. Ik wist dat deze vraag eraan zat te komen’
We lachen wat ongemakkelijk en dan zegt hij: 'We gaan samenwonen. Ik trek bij Floor in, we willen graag een volgende stap zetten.’
‘O, is dat zo. ’ Ze prikt in haar lasagne en Kevin en ik kijken elkaar verward aan. En dan zie ik dat een traan langs haar wang op het bord druppelen.
Hij ziet het ook. ‘Mams, gaat het wel?’
‘Ja natuurlijk, en ik vind het ook leuk voor je, maar het lijkt me zo stil en ik heb zoveel aan je gehad in die rottijd. Ik zal er maar aan moeten wennen.’ Ze pakt haar papieren servet en snuit haar neus. ‘En wanneer gaat het dan gebeuren?’
‘Tja, ik hoef natuurlijk niet veel te verhuizen, Floor heeft alles al. Ik denk dit weekend.’
Het is of er in mijn hart een deurtje is opengegaam, ineens heb ik zo met Linda te doen. Het is vast afschuwelijk als je enige kind uit huis gaat, en zeker als dat zo’n lieve schat als Kevin is.
‘Je bent hier altijd welkom,’ zeg ik.
Zaterdag
Kevin is aan het inpakken, ik ben ruimte aan het creëren voor zijn spullen. Hij wil een kledingkast meenemen, in de badkamer heeft hij een plank nodig en in mijn werkhok moet ruimte komen voor zijn sportspullen. Ik herschik, gooi dingen weg, en zing ondertussen keihard. Yes! Mijn grote liefde komt hier wonen!
Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks op Flair.nl. Wil je een Flair editie (na)bestellen? Dat kan hier.
Beeld: Getty Images
