Floor Faber #55: 'We rennen naar beneden, gaan naakt in de tuin staan en zoenen elkaar hartstochtelijk'
Fascinerend wat de hitte doet met de kledingsmaak van mijn collega’s. Ruben van marketing draagt een iets te korte broek en slippers waardoor we vol zicht hebben op zijn brede harige tenen. Hannah loopt rond in een gewaad dat elke lichaamsvorm verhult.
Anne, de stagiaire, bestrijdt de hitte in zo’n krappe croptop dat Jan-Willem grapte: ‘Kijk je uit dat het fruit niet uit z’n mandje rolt.’ Toen ze terugbeet dat dat een seksistische opmerking was, werd hij zijn gezicht zo rood als zijn bermuda.
Maandag
In een benauwd vergaderhok luisteren we naar Jan-Willem die iets vertelt over planningen en cijfers maar ik kan mijn gedachten er niet bij houden. Gisteravond had ik een apocalyptisch gesprek met Martijn over de opwarming van de aarde en de achteruitgang van de natuur, dat naadloos overging in vakantieplannen. Hij gaat in Almere een week lang mediteren en niet praten, Kevin en ik gaan naar een superleuk Pipi Langkous-huis in een buitenwijk van de Kopenhagen. Op de fiets zijn we zo in het centrum – mental note: checken waar we fietsen kunnen huren.
‘Goed,’ zegt Jan-Willem, ‘heeft iedereen zich al opgegeven voor de cursus timemanagement?’
Hannah trekt een moeilijk gezicht. ‘Moet dat? Ik heb het zo ontzettend druk.’
‘En dat is nou precies waarom die cursus zo zinvol is,’ zegt hij. Iedereen grinnikt een beetje en dan gaan we terug naar de bureaus.
Woensdag
En weer doorklieft een gigantische flits de hemel. Kevin en ik kijken op bed naar het onweer en de kletterende regen. ‘Heb je die film Turks Fruit wel eens gezien?’ zeg ik. ‘Zo’n mooie film. De beste scene vond ik als ze op de stoep in de regen wijn zitten te drinken en vrijen.’
Glazig kijkt hij me aan: ’Turks fruit? Was dat niet een musical?’
‘Een film met Rutger Hauer naar een boek van Jan Wolkers.’ Dat doet ook geen licht bij hem branden. Tja, dat heb je nu eenmaal met een veel jonger vriendje.
‘Ik wil het eigenlijk wel eens proberen, ervaren hoe het is om het in de regen te doen,’ zeg ik. ‘Het is toch donker, niemand die ons ziet.’
We rennen naar beneden, gaan naakt in de tuin staan en zoenen elkaar hartstochtelijk. Ik doe mijn best passie te voelen, maar voel vooral kou. Wanneer we allebei kippenvel hebben, laten we elkaar los en krijgen we ontzettend de slappe lach. Dan zie ik dat het gordijn van de buren een stukje openstaat en tijdens een lichtflits wordt het gezicht van mijn buurman zichtbaar. ‘Laten we maar naar binnen gaan.’
Druipend lopen we naar de badkamer, waar we onder een warme douche stappen en proberen te seksen. Maar dat lukt gewoon niet. Kevin is veel langer dan ik waardoor hij door de knieën moet zakken en dat levert griezelig gewankel op. Uiteindelijk doen we het gewoon op bed.
Na afloop speel ik wat met zijn kettinkje. ‘Ik heb dat zo vaak: dan zie ik helemaal voor me hoe iets gaat worden, maar pakt het toch totaal anders uit.’
Hij streelt mijn haar. ‘Je moet gewoon niet zoveel nadenken. Je kunt alles toch ook gewoon op je laten afkomen? Ik hou wel van spontaan. ’
‘Tuurlijk.’ Ondertussen denk ik alle dingen die ik per se in Kopenhagen wil gaan doen. Dit is waarschijnlijk niet het moment om ze met Kevin te bespreken.
Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.
Beeld: Getty Images
