Eva: ‘Ik zou haar zeggen dat ze best naaktfoto's mag maken als ze dat zelf wil’
Of ik kinderen wil? Misschien. Of ik ze kan krijgen, is ook nog maar de vraag. En of het dan een meisje wordt, dat zich als meisje identificeert en op jongens valt ook. Maar toch fantaseer ik soms dat ik een dochter opvoed die op mij lijkt, om haar alle door-schade-en-schande-liefdesadviezen te vertellen die ik zelf graag eerder had willen horen.
Ik zou haar bijvoorbeeld zeggen dat de eerste keer seks gewoon hartstikke zeer doet, ongeacht hoeveel kaarslicht en romcom-fantasie je erop loslaat. Ik zou haar zeggen dat ze het maar hoeft te vragen en ik de pil voor haar haal, omdat ik liever heb dat ze het veilig onder mijn dak doet, dan weet ik veel waar, stiekem en onbeschermd. Ik zou haar zeggen dat ze altijd nee mag zeggen, ook als ze eerst wel ja zei. En dat als iemand dan toch doorgaat, dat nooit haar schuld is.
Ja en nee zeggen, mag allebei
Ik zou haar zeggen dat de jongen die haar saai vindt als ze het niet zonder condoom wil doen, niet de liefde waard is. Net als de persoon die haar appt om haar vervolgens dagenlang in stilte te laten snakken naar aandacht. Of dat meisje dat blijft vragen om een naaktfoto, terwijl ze eigenlijk al nee zei. Ik zou haar zeggen dat ze op die laatste vraag ook best ja mag zeggen, als zij dat leuk vindt.
Dat een lijf ook maar gewoon een biologische patchwork is van cellen en stofjes en dat het best bijzonder is dat dat doet wat het doet. Dat ze daar blij mee mag zijn en er foto’s van mag maken, sturen of online publiceren als ze dat voor zichzelf doet en niet voor een ander. Maar dat zelfs als ze denkt dat iemand te vertrouwen is met een foto, het internet dat soms niet is.
Liefde en seks, mag zonder houden van
Ik zou haar zeggen dat ze seks mag hebben zonder te houden van, en dat ze mag houden van zonder seks te hebben. Dat ze fouten gaat maken, de verkeerde gaat kussen, gaat kussen terwijl ze een ander had beloofd niet te kussen en dat ze daar eerlijk over kan zijn.
Ik zou haar zeggen dat liefde geen taart is die op kan raken. Dat ze kan houden van wie ze wil houden en dat ze van meerdere mensen tegelijk kan houden. Dat vlinders niet het hele jaar door fladderen, maar dat niet betekent dat de liefde op is. Ook niet als die vlinders even fladderen voor een ander. Ik zou haar zeggen dat verliefdheid ook maar chemie is. Dat ze ervan kan genieten, maar er lang niet altijd iets mee hoeft te doen.
Ik zou haar zeggen dat liefde niet altijd voelt als een verre reis, maar vaker als een wandeling door je favoriete park. Dat ‘spannende mannen’ overrated zijn en ‘saaie mannen’ ondergewaardeerd. Dat iemand die op een slechte dag haar lievelingseten voor haar kookt veel meer waard is dan iemand die haar meeneemt naar een duur restaurant.
It all ends good
Ik zou haar zeggen dat ze niet kan verzinnen wat ‘haar type’ is. Dat ook haar eigen moeder nooit had verwacht dat die man met strak gekamde coupe en gladde praatjes, die haar in de deuropening van dat feestje zei dat ze er lekker uitzag en de fles wijn ook, de man voor haar zou zijn.
Maar dat dat precies de man bleek die haar gewoon terugappte zonder hard-to-getterig gedoe, die zonder morren meeging linedancen omdat zij dat leuk vond, die haar niet op en neer vliegt naar Dubai, maar haar na het werk wel opwacht met de kat op een kleedje en knuffels. En dan zou ik haar zeggen dat dat hele door-schade-en-schande-verhaal best goed kan eindigen.
Deze column van Eva komt uit Flair 15-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.
Eva Breda (25) schrijft, creëert en pluist uit. Ze maakte de podcast Komt een meid bij de psych en probeert het leven, het vrouw-zijn en zichzelf iedere week een stukje meer te ontdekken en ontplooien in haar columns.
