Eva Breda: 'Soms speel ik met de gedachte iets aan mijn dunne lippen, 'Griekse neus' of wallen te laten doen'
Ze zeggen dat je meer spijt hebt van de dingen die je niet hebt gedaan dan de dingen die je wel hebt gedaan. Ik denk dat er een ding is waarbij dat omgekeerd is: plastische chirurgie.
Op je 14e je neus laten corrigeren
Daadwerkelijk tot een intake is het nooit gekomen maar eens in de paar maanden popt toch het idee op om iets te laten doen aan mijn dunne lippen. Of aan mijn rechte, hoekige neus die mijn leven lang liefkozend maar confronterend mijn ‘Griekse neus’ wordt genoemd. Mijn lichte flaporen zouden ook best weg mogen. En mijn eeuwige wallen schijn je met een beetje fillers te kunnen wegwerken.
Ik weet niet of ik het daadwerkelijk zou doen. Maar soms speel ik met het idee. Toch denk ik dan vaak aan Bella Hadid, die op haar 14e haar neus liet corrigeren. ‘Ik wilde dat ik de neus van mijn voorouders had gehouden’, zei ze later in een interview met Vogue. Want dat is het met spijt na plastische chirurgie: je kunt nooit meer terug naar hoe het ooit was.
Lees ook Eva Breda: ‘Ik voel me altijd te veel, maar tegelijkertijd te weinig om ruimte in te nemen’
Bloedknap
Toevallig vond ik op mijn moeders keukentafel een boek vol met míjn voorouders. Ik bladerde door pagina’s vol grootouders, overgrootouders, overovergrootouders. Stuk voor stuk bloedknap, al zeg ik het zelf. De mannen in marine-uniform leken wel filmsterren.
Is het gek om te zeggen dat je je hoofd had omgedraaid voor iemand die je overoverovergrootvader is? Smooth kijken ze de camera in. Onder hun ogen lichte wallen, van het harde werken op zee? Hun lippen smal, maar ongetwijfeld veelvuldig gebruikt om kussen uit te delen. Hun oren flappend, waardoor ze vast nog beter konden luisteren naar de zee en hun liefdes aan de telefoon. Ik blader door naar de tijd dat mijn opa en oma tieners waren. In de bosjes op de foto, armen om elkaar heen, elkaar aankijkend, lachend. Verliefd. Ondanks die wallen, lippen, flaporen. Of juist dankzij.
Griekse neus als erfstuk
Verderop in het boek zie ik mijn moeder. ‘Ik had graag jouw neus gehad’, hoor ik mezelf zeggen, terwijl ik haar kleine wipneusje aanwijs. Maar dan pakt ze een ander boek. Het trouwboek van mijn ouders. Waarin ik mijn overleden vader zie. Na een leven op straat viel er weinig dierbaars te erven.
Maar ineens zie ik op papier mijn levende erfenis. Die Griekse neus. De Griekse neus waar mijn moeder verliefd op werd. Die de voorouders van mijn vader, die ik niet ken, ongetwijfeld ook hadden en liefhadden. En dan herinner ik me een zin die laatst rondzong op TikTok: ‘Your existence is proof that generations of your face have been loved.’ Ik zou zeker spijt krijgen als ik daarin laat snijden.
Eva Breda (24) werkt voor Libelle, woont in Amsterdam en wijdt elke week een column aan iets waar ze haar hoofd over breekt.
Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief.
