Dagboek van influencer Rose: ‘Maar wil jij dan een kind?’

‘Verloskundigenpraktijk’ staat er met grote letters op het raam van het pand waar Noor me mee naartoe heeft genomen. Ze kijkt me met grote ogen aan, mijn reactie afwachtend, maar ik krijg geen woord uit mijn mond. Ik ben in shock.

“Rose, ik ben zwanger,” zegt ze dan zelf. “Ik weet het nog maar net en ik denk dat het van Rick is.” Rick, Rick, ik moet even nadenken, want ik kan de scharrels van Noor allang niet meer uit elkaar houden. Ze vertelt dat ze het niet altijd veilig heeft gedaan en toch maar een testje had gekocht toen ze overtijd was. En toen was het dus raak.

“Maar wil jij dan een kind?” is het enige wat ik kan uitbrengen. Het lukt me niet eens om enthousiast te doen. “Nou ja, misschien wel, ik ben nu dertig en ik zal toch ooit die keuze moeten maken.” Noor lijkt zelf ook niet helemaal overtuigd als ze dit zegt.

“Ga je alsjeblieft mee naar de echo?” vraagt ze dan bijna smekend. “Ja tuurlijk, kom hier,” zeg ik en ik geef haar een dikke knuffel.

Eenmaal binnen verwijst een overdreven vriendelijke dame ons naar een speciale kamer waar Noor haar eerste echo krijgt. “Dit kan een beetje koud aanvoelen,” zegt de verloskundige als ze een speciale gel op Noors buik smeert. Ik vind het nog steeds surrealistisch: mijn vriendin, de losbol, ligt hier omdat er een baby in haar nog vrijwel platte buik zit. En dan verschijnt er een bewegend dingetje, het hartje.

“Gefeliciteerd, je bent negen à tien weken zwanger,” zegt de verloskundige. Noor barst in tranen uit en ik pak haar hand. “Ik neem aan dat dit tranen van vreugde zijn,” vraagt de dame. “Ik weet het eventjes niet,” stamelt mijn vriendin, “ik heb hier nog niet zo goed over nagedacht.”

In het koffietentje om de hoek vertelt ze dat Rick het nog niet eens weet, dat ze hem eigenlijk niet ziet als daddy material en dat ze twijfelt of ze het wel alleen wil doen. Ik zeg haar eerlijk dat ik me afvraag of ze wel klaar is voor een kind, maar beloof er voor haar te zijn, wat ze ook beslist. Al denk ik stiekem wel: ik ga niet oppassen ieder weekend!

Thuis word ik overweldigd door verwarde gevoelens. Ik start een livestream op Instagram en begin een emotioneel betoog waarin ik me afvraag waarom we ineens zulke grote keuzes moeten maken rond ons dertigste. Ik spreek uit dat ik misschien helemaal geen kind op deze verrotte wereld wil zetten.

Ongefilterd geef ik mijn mening over hoe de maatschappij van ons vrouwen verwacht dat we baren, maar dat ik twijfel of ik alles op wil geven voor zo’n snotterend kind. Het is toch ook mijn leven? In eerste instantie stromen de hartjes binnen van vrouwen die zich in mijn betoog herkennen. Ik voel me begrepen en gehoord, totdat ik de comments zie onder mijn post…

Over Rose

Deze column van Rose komt uit Flair 11-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.