Dagboek van influencer Rose: ‘Ik ben blij dat hij eerlijk zegt dat hij twijfelt aan zijn kinderwens’

“Dus als jullie over drie jaar nog geen kind hebben, nemen jullie er samen eentje?” Ik lig tegen Jesse aan op de bank, nog bij te komen van het nieuws dat zijn stiefzus Nadia tussen neus en lippen door had gemeld. Zij en Jesse hebben ooit de deal gemaakt om samen voor een baby te gaan als ze op hun vijfendertigste nog niemand hadden gevonden met wie ze een gezinnetje willen.

“Nou, zo strikt is het nu ook weer niet,” zegt Jesse, die merkt dat ik ben geschrokken. “Nadia wist al jong dat ze moeder wil worden, en op ons vijfentwintigste hebben we onze deal voor de grap op een bierviltje geschreven. Vorig jaar, toen ze in een serieuze relatie zat met Tess, hebben ze me eens gevraagd of ik er open voor zou staan om donor te worden, want ze zagen het niet zitten om naar de spermabank te gaan.”

Ik ben in shock! “Ja, en toen?” Jesse zegt: “Ik merkte dat ik het toch best een ingrijpende vraag vond, waar ik niet zomaar antwoord op kon geven. Twee maanden later ging hun relatie uit en toen hebben we het er eigenlijk nooit meer over gehad.” Ik voel een vleugje opluchting, maar vraag toch: “Zou je wel vader willen worden?”

“Ik weet het niet,” zegt Jesse. “In dit geval zou mijn rol beperkt zijn geweest, maar toch… het is zoiets groots en levensbepalends, ik weet niet weet of ik klaar ben om die verantwoordelijkheid te nemen. Mijn laatste relatie is stukgelopen, omdat zij niets liever wilde dan morgen moeder worden. Ik kreeg het daar zo benauwd van, het voelde alsof ik zelf geen keus meer had.”

“Ik snap je heel goed,” zeg ik, “ik vind dat te veel mensen voor een kind gaan, omdat ze denken dat het zo hoort op een bepaalde leeftijd. Iedereen doet het, dus moet jij het ook doen. Er ligt nog best een taboe op uitspreken dat je het misschien helemaal niet zo leuk vindt om gezinnetje te spelen.”

Jesse draait me om, waardoor hij ineens heel verleidelijk boven op me ligt. “Zullen we dan nog maar even ons best doen om géén kindje te maken,” zegt hij teasend. Ik zoen hem, laat hem mijn trui uittrekken en antwoord lachend: “Zolang we maar niet kiezen voor geheelonthouding.”

Ik voel dat hij net zo opgewonden is als ik en laat me gaan, want ik weet inmiddels dat Jesse net zo voorzichtig is met voorbehoedsmiddelen als ik. Waar sommige vriendinnen misschien in paniek zouden raken van een man die twijfelt over zijn kinderwens, ben ik alleen maar blij dat hij zo eerlijk is. Ik begin zijn broek los te maken, maar dan gaat mijn telefoon: Noor.

Nu even niet, denk ik, maar ze belt nog een tweede en een derde keer, dus ik verontschuldig me bij Jesse en neem toch op. Een snikkende Noor klinkt aan de andere kant: “Rose, ik kan dit niet alleen…”

Over Rose

Deze column van Rose komt uit Flair 13-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.