Dagboek van influencer Rose: ‘Er was zo veel bloed, dit kan nooit goed zijn’

“Ik denk dat ik mijn kindje ben verloren.” Noor begint hard te snikken. “Er was zo veel bloed, dit kan nooit goed zijn”, gaat ze verder terwijl Rick door de straten van Amsterdam scheurt op weg naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.

“Lieve lieve Noor”, zeg ik terwijl ik mijn armen om haar heen sla. Ze legt haar hoofd op mijn schoot en begint te jammeren. “Het is mis, ik weet het zeker.”

Ik ben een beetje verbaasd, want Noor heeft het over het kindje dat ze kortgeleden nog overwoog weg te laten halen.

“Je zou toch deze week naar de kliniek gaan?” vraag ik voorzichtig. “Ik wist het ineens niet meer”, reageert ze. “Of ik die abortus wel wilde. Of ik toch geen moeder wil worden. Of ik het zou kunnen weghalen, mijn baby. Maar toen begonnen die enorme krampen in mijn buik, en ik denk dat het mis is, helemaal mis.”

Rick heeft zijn auto inmiddels voor de spoedeisende hulp gegooid en ik begrijp nog steeds niet wat hij hier eigenlijk doet. Hij was toch alleen maar een scharrel, die niks met de zwangerschap van Noor te maken wilde hebben? Maar goed, dat is van latere zorg, we moet haar nu eerst naar binnen zien te krijgen.

“Ik kan wel lopen”, zegt Noor dapper en terwijl Rick de auto parkeert, gaan we samen naar de balie. Wanneer Noor de dame die ons opvangt vertelt wat er is gebeurd, worden we naar een wachtruimte gewezen. Daar zitten we bijna een uur te wachten; Noor meer op de wc dan op haar stoel.

“Ik denk dat ik het ergste nu wel heb gehad”, zegt ze als ze eindelijk wordt meegenomen voor onderzoek. Ze heeft ook weer een beetje kleur op haar gezicht gekregen. Rick heeft al die tijd misschien drie woorden met me gewisseld. Het enige wat hij maar tegen Noor bleef herhalen is: “Het komt goed, schatje.”

Mijn vriendin is sneller terug dan ik had verwacht, ik zie aan haar gezicht dat ze net gehuild heeft. “Ik heb een miskraam gehad”, zegt ze. “Een heftige, want normaal hoeven mensen hiervoor niet naar het ziekenhuis. Ik moet nog even meelopen voor een receptje tegen de pijn, zie jullie zo.”

“Het mocht blijkbaar niet zo zijn… ons kindje”, is de eerste volzin die Rick tegen me uitspreekt wanneer Noor weer weg is. Hij lijkt geëmotioneerd, wat ik vreemd vind. “Waarom ben jij hier eigenlijk?” vraag ik dan. Hij antwoordt: “Ik denk dat je dat beter aan Noor kunt vragen…”

Over Rose

Deze column van Rose komt uit Flair 16-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.